Τι κόμμα κι αυτό! Το πιο κορυφαίο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ μετά τον πρόεδρό του, και ένα στέλεχος που εμφανίζεται ως πρωτοπαλίκαρο του προέδρου, τον φθείρουν εξ ίσου, αλλά δεν έχουν καμιά συνέπεια..
Να αρχίσουμε από τον Ευκλείδη Τσακαλώτο, που έδωσε πρόσφατα συνέντευξη σε κορυφαία, συντηρητική εφημερίδα.
Θα περίμενε κανείς ότι θα αξιοποιούσε τη συγκυρία για να αναπτύξει τις θέσεις του κόμματός του. Να ασκήσει κριτική στις κυβερνητικές αποτυχίες, στις αντιθεσμικές συμπεριφορές, στην αλαζονεία του Πρωθυπουργού, τα σκάνδαλα και το κομματικό κράτος και να αναδείξει την προοπτική της προοδευτικής κυβέρνησης, που ενισχύεται διαρκώς.
Πρωτίστως να υπερασπιστεί τον πρόεδρο του κόμματός του ως εν δυνάμει επόμενο Πρωθυπουργό, τονίζοντας γιατί είναι καλύτερο για τη χώρα να κυβερνάται από τον Τσίπρα και όχι από τον Μητσοτάκη.
Αυτό κάνουν σε όλα τα σοβαρά κόμματα του πλανήτη, τα σοβαρά στελέχη τους για να έχουν πιθανότητα να κυβερνήσουν.
Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ , αντί να αναπτύξει την πολιτική του κόμματός του, άρχισε να αγιογραφεί τον εαυτό του. Με προκλητικό ελιτισμό μιλούσε για τις «τοπ» σπουδές και τον ελεύθερο χρόνο του – σαν τηλεοπτική περσόνα σε μεσημεριανάδικο.
Επιπρόσθετα άρχισε να αραδιάζει προσβολές για τον Τσίπρα – του οποίου υπήρξε υπουργός- βγάζοντάς τον «ανασφαλή» και σε ζητήματα … συμβούλων, τον «χειρότερο» από τον Μητσοτάκη.
Δήλωσε απογοητευμένος οπαδός του Πρωθυπουργού , σε ότι αφορά το πελατειακό κράτος τουλάχιστον, σαν να περίμενε κάτι άλλο. Καμιά κριτική στη διακυβέρνησή του, καμία αναφορά γιατί πρέπει να γίνουν εκλογές και να φύγει.
Όταν κατάλαβε ότι η συμπεριφορά του μπορεί να έχει συνέπειες για τον ίδιο το έκανε χειρότερο: προσπαθώντας να πει ότι δεν είπε αυτά που είπε για -η ότι ήταν «άστοχες διατυπώσεις» – τα ξανάλεγε.
Στο τέλος έριξε τη συνήθη γαρνιτούρα: «κανείς δεν αμφισβητεί τον Τσίπρα». Σωστό: γιατί κανέναν δεν παίρνει να το κάνει. Αλλά κάποιοι τον περιμένουν στη στροφή , αν δεν κερδίσει τις επόμενες εκλογές. Ενώ αν κερδίσει θα το πιστωθούν όλοι μαζί.
Και τα πλακάκια της πλατείας Κουμουνδούρου ξέρουν ποιοι όταν ακούγεται το όνομα του Τσίπρα λένε « να χάσει ακόμη μια φορά και να φύγει». Μερικοί δεν περιμένουν απλώς – προσφέρονται και να το διευκολύνουν
Η δραστηριότητα Πολάκη, υποσκάπτει από άλλη σκοπιά και σε μόνιμη βάση το κύρος του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ. Να μείνουμε στο τελευταίο κρούσμα.
Σε μια από τις πιο ενδιαφέρουσες συνεντεύξεις του -στον Σκάι- ο Αλέξης Τσίπρας αποδοκίμασε το ύφος και τις απόψεις Πολάκη. Καθαρά και χωρίς υποσημειώσεις.
Θα περίμενε κανείς ότι η προεδρική παρέμβαση θα λαμβανόταν υπόψη από τον βουλευτή , ώστε η συμπεριφορά του να μην κοστίσει στις εκλογές στον ΣΥΡΙΖΑ πολλαπλάσια από όσο κόστισε στις Ευρωεκλογές και τις εκλογές του 2019.
Δεν ίδρωσε το αυτί του . Μιλώντας στη Βουλή για τον Πλεύρη- στον οποίο μπορούσε να καταλογίσει πολλά και να τον κατατροπώσει-το γύρισε πάλι στο λεβέντικο: «Θάνο Πλεύρη βρες τρύπα να κρυφτείς» …
Μπορούσε να μιλήσει όσο σκληρά ήθελε στον υπουργό Υγείας – και να είχε δίκιο. Πολιτικά όμως. Οι τσαμπουκάδες για «τρύπες» έχουν τοξικότητα που πλήττει τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ όχι την κυβέρνηση.
Δεν υπάρχουν δικαιολογίες για την ασυδοσία κάποιου που κάθε μέσα αδειάζει το γάλα που μαζεύουν οι υπόλοιποι στη κόμμα του.
Εν προκειμένω πρόσβαλε ότι μόνο την αισθητική του δημοσίου λόγου και τον αρμόδιο τομεάρχη του ΣΥΡΙΖΑ -ΠΣ Ανδρέα Ξανθό. Πρωτίστως πρόσβαλε τον πρόεδρο του κόμματός του Αλέξη Τσίπρα που υπήρξε σαφής ότι καταδικάζει αυτές τις συμπεριφορές .
Όπως τον προσβάλει όταν σπεύδει να διαμορφώσει ο ίδιος τις σχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ με το ΚΙΝΑΛ του Ανδρουλάκη και σε άλλες περιπτώσεις με ρεβανσιστικές μπαρούφες.
Λένε ότι ο Τσίπρας δεν το’χει με τα «γαλλικά» στα στελέχη του . Καμιά φορά ψιθυρίζει απλώς μέσα από τα δόντια του : «άντε μην τα πάρω τώρα».
Αλλά κανείς στο κόμμα του δεν έχει συναίσθηση του κίνδυνου να πάει ένα πρωί «να κόψει ρόδα μυρωμένα κρίνους ανθούς και πασχαλιές».
Ωστόσο αυτό κάνουν οι αρχηγοί των κομμάτων, όταν οι συμπεριφορές των στελεχών βλάπτουν το κόμμα και την κοινή επιδίωξη.
Ο Πολάκης και ο Τσακαλώτος είναι συμπληρωματικά μεγέθη στην αποδυνάμωση της κυβερνητικής προοπτικής του ΣΥΡΙΖΑ, δια της απομείωσης του ηγετικού κύρους του επικεφαλής του . Ο κανένας με το δικό του τρόπο , από τη δική του σκοπιά και για τους δικούς του λόγους. Αλλά στο αποτέλεσμα συμπίπτουν.
Θα συνεχίζουν να το κάνουν, όσο τα καντήλια στις εκκλησίες των Σφακίων και στον Άγιο Παύλο στο Σίτυ του Λονδίνου μένουν στη θέση τους.
(Ο Γιώργος Λακόπουλος είναι δημοσιογράφος)
Ακολουθήστε το HappenedNow.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Διαβάστε ολες τις ειδήσεις μας στο Facebook Group και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
