Γύρω – γύρω τα εθνικά και στη μέση η …woke ατζέντα

Πολλοί έσπευσαν να αποδώσουν την αιφνιδιαστική κυβίστηση του πρωθυπουργού στις τελευταίες δημοσκοπήσεις που φέρνουν το κόμμα της Αφροδίτης Λατινοπούλου από το 6% έως και 8,3% στην πρόθεση ψήφου, χωρίς παράλληλα να χάνουν δυνάμεις η “Ελληνική Λύση” του Βελόπουλου ή η “Νίκη”. Άλλοι συνέδεσαν την “αφύπνιση Μητσοτάκη” με την άνετη επικράτηση Ντόναλντ Τραμπ στις Ηνωμένες Πολιτείες. Και οι δύο πλευρές έχουν δίκιο. Ο αρχηγός της ΝΔ επέλεξε την καλύτερη τακτική για να κλείσει το μάτι στην ακροδεξιά της δεξιάς κυβέρνησής του χωρίς να χρειαστεί να επεκταθεί στις πιο σοβαρές και ουσιαστικές πλευρές της αμφισβήτησης που δέχεται τον τελευταίο χρόνο. Για τα εθνικά θέματα, τις ελληνοτουρκικές διαπραγματεύσεις για το Αιγαίο, αλλά και για την ακρίβεια, την υπερφορολόγηση, την κραυγαλέα ενίσχυση συγκεκριμένων επιχειρηματικών ομίλων.

Μια διαγραφή με ρίσκο ή στο πρόγραμμα; 

Ο διαγωνισμός των τελευταίων δυο εβδομάδων ανάμεσα στα κόμματα που εκφράζουν τη δεξιά, ακροδεξιά και νεοσυντηρητική πολιτική για το ποιος είναι πιο “τραμπικός” από τον Τραμπ στην Ελλάδα, πήρε άλλη τροπή μετά τη συνέντευξη του Αντώνη Σαμαρά στη ναυαρχίδα του Βαγγέλη Μαρινάκη ο οποίος -αξίζει να σημειωθεί- συμπεριλαμβάνεται στους “δυσαρεστημένους” από τις επιλογές της κυβέρνησης Μητσοτάκη σε μια σειρά οικονομικών και πολιτικών θεμάτων. Η ίδια η “αρχηγική” εμφάνιση του Αντώνη Σαμαρά εξάλλου αποδίδεται σε συγκεκριμένα οικονομικά συμφέροντα που στηρίζουν τις κινήσεις του πρώην πρωθυπουργού. Το δε ταξίδι του στις Ηνωμένες Πολιτείες αμέσως μετά την ανακοίνωση της διαγραφής εκτιμήθηκε ως κίνηση εξαιρετικής σημασίας…

Το Μαξίμου πάντως την αμέσως επόμενη ημέρα από τη δημοσίευση της συνέντευξης, έσπευσε να θέσει τον πρώην πρωθυπουργό εκτός κόμματος της ΝΔ, επειδή “ξεπέρασε τα όρια της κριτικής, της διατύπωσης διαφορετικής άποψης”, όπως δήλωσε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Παύλος Μαρινάκης. Τρεις ημέρες μετά οι πολιτικές αναλύσεις θέτουν το ερώτημα αν η επιλογή Μητσοτάκη να διαγράψει τον Αντώνη Σαμαρά είναι ένα ρίσκο που πήρε για να δείξει ότι δεν είναι όμηρος στο κόμμα του ή αν βρήκε μια καλή ευκαιρία να απαλλαγεί από αυτόν που αναδεικνύονταν το τελευταίο διάστημα σε “αρχηγό” των αμφισβητιών εντός του κόμματος της ΝΔ μπροστά στις κρίσιμες εξελίξεις για τα εθνικά μας θέματα. Το βέβαιο είναι ότι πριν προχωρήσει η ανακοίνωση της διαγραφής του τα επιτελεία Μαξίμου ξεσκόνισαν τα ψιλά γράμματα των δημοσκοπήσεων στα οποία σημειώνονταν (επειδή παραγγέλθηκε τέτοια συγκεκριμένη ερώτηση) ότι η πλειονότητα των ψηφοφόρων της ΝΔ δεν συμφωνεί με την κριτική που ασκούν οι Αντώνης Σαμαράς και Κώστας Καραμανλής στον Κυριάκο Μητσοτάκη.

Η εύκολη λύση της αντι-woke ατζέντας

Η ξαφνική πομπώδης εμφάνιση Κυριάκου Μητσοτάκη με τραμπική ατζέντα, επιμένουμε, πως είναι ο πιο εύκολος τρόπος να προσεγγίσει το δεξιό ακροατήριο του το οποίο σε μεγάλο βαθμό “ξεσάλωσε” με τη νίκη Τραμπ. Αρκεί να θυμηθούμε τον χορό Λατινοπούλου στην τηλεοπτική εκπομπή του ΑΝΤ1 αμέσως μετά τα αποτελέσματα των αμερικανικών εκλογών, με τον οποίο η ευρωβουλεύτρια της Φωνής της Λογικής επιχείρησε να εμφανιστεί ως κύριος εκπρόσωπος της τραμπικής λογικής στην Ελλάδα. Και τα στελέχη της λεγόμενης ακραίας πτέρυγας της ΝΔ όμως δεν πήγαν πίσω. Στελέχη όπως ο Αδ. Γεωργιάδης έσπευσε αμέσως να αποδώσει τη νίκη Τραμπ στην αντι-woke ατζέντα, λέγοντας πως κι αυτός είναι ένας από αυτούς που πιστεύει “ότι αυτό παράγινε”. Ο Θάνος Πλεύρης πάλι επέλεξε να δώσει τα εύσημα στην πολιτική κατά της “λαθρομετανάστευσης αλλά και της (αντι)woke ατζέντας».

Κανείς από τα στελέχη της κυβέρνησης προεξάρχοντος του ίδιου του πρωθυπουργού μέσω και του κυβερνητικού εκπροσώπου Π. Μαρινάκη, δεν τόλμησε να αναφερθεί σε αυτό που όλοι οι πολιτικοί σχολιαστές στις ίδιες τις ΗΠΑ αλλά και την Ευρωπαϊκή Ένωση, ανέδειξαν. Ο Ντόναλντ Τραμπ κέρδισε εξαιτίας της οικονομικής πολιτικής, της αυξανόμενης φτώχειας στην Αμερική, της απουσίας νοσοκομειακής περίθαλψης, της αυξανόμενης αστεγίας. Ακολουθώντας το παράδειγμα των ευρωπαϊκών ακροδεξιών κομμάτων που ισχυροποιούνται σε Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία θέτοντας στο επίκεντρο την “Alt Right” ατζέντα η “κεντρώα” Νέα Δημοκρατία του Κ. Μητσοτάκη κάνει στροφή στον αντι-δικαιωματισμό με στόχο να βάλει πάλι στο μαντρί όλους όσους αμφισβήτησαν το προηγούμενο διάστημα τις πολιτικές επιλογές της, όπως το γάμο των ομοφυλοφίλων.

Η ανάδειξη ενός “εσωτερικού εχθρού” στον κόσμο των μεταναστών, της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας, των δικαιωμάτων ευάλωτων ομάδων και μειονοτήτων, βολεύει αφάνταστα την ακροδεξιά αντιπολίτευση εντός και εκτός Νέας Δημοκρατίας. Βολεύει τα κόμματα που κινούνται ολοένα και πιο συντηρητικά να καβγαδίζουν μεταξύ τους για το ποιος εκπροσωπεί πιστότερα την πολιτική ενάντια στα ανθρώπινα δικαιώματα. Βολεύει επίσης και τη “δεξιά πολιτική” στα άλλα πολιτικά κόμματα που δεν διαφοροποιούνται ουσιαστικά στην οικονομική πολιτική από τη Ν.Δ. αλλά θέλουν να εμφανίζονται ως “αντισυστημικά”. Η διαφοροποίηση της Αννας Διαμαντοπούλου, νούμερο 2 στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ η οποία επίσης μίλησε για “υπερβολικό δικαιωματισμό”, όταν ο πρόεδρος του κόμματος Νίκος Ανδρουλάκης επιτέθηκε στον πρωθυπουργό κάνοντας λόγο για “τραμπικούς δεξιούς” στους οποίους στρέφεται ο Κ. Μητσοτάκης, αναδεικνύει τις διεργασίες που υπόκωφα κινούνται και στο κόμμα που αναμένεται να πάρει το χρίσμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης .