Η παγίδευση του πρωθυπουργού

Ο κ. Μητσοτάκης έχει πολλές φορές διαψεύσει το σενάριο των πρόωρων εκλογών και όμως η πραγματικότητα φαίνεται να επιβεβαιώνει τις εκλογές.

Η κυβέρνηση της ΝΔ από την ανάληψη της εξουσίας έδειχνε να είναι παγιδευμένη σε πρόωρες εκλογές.

Η 10 αξιολόγηση από τους «θεσμούς» (διάβαζε δανειστές) ξαναφέρνουν το ζήτημα των πλειστηριασμών.

Να θυμίσουμε εδώ, ότι οι πλειστηριασμοί είχαν παγώσει με συμφωνία από τις τράπεζες, μέχρι και το τέλος του 2020, λόγω της πανδημίας ενώ η ελληνική κυβέρνηση επιθυμεί να δώσει μια ακόμη ανάσα, παγώνοντας για άλλο ένα εξάμηνο τους πλειστηριασμούς με στόχο να δοθεί περαιτέρω χρόνος σε τράπεζες και δανειολήπτες, ώστε να διαπραγματευτούν εκ νέου, μετά το τέλος της πανδημίας. Θα το κερδίσει;

Επίσης ένα άλλο ζήτημα είναι η επιστροφή κερδών της Ευρωπαϊκής Τράπεζας από τα ελληνικά ομόλογα σε εξαμηνιαίες δόσεις μέχρι τον Ιούνιο του 2022, περίπου 4,8 δισ. ευρώ.

Οι δόσεις όμως θα τρέξουν παράλληλα με τους πλειστηριασμούς και τις ληξιπρόθεσμες οφειλές του Δημοσίου που έχουν παγώσει. Αυτό βέβαια δεν δείχνει να εξελίσσεται θετικά.

Την ίδια στιγμή η εικόνα της κυβέρνησης σε όλα τα ζητήματα δείχνει να πάσχει. Η αστυνομική βία και η κλιμάκωση των επεισοδίων στη Ν. Σμύρνη, το αλαλούμ με την υγειονομική επιτροπή του Κόβιντ και τις ανεκλάλητες αποφάσεις της, αλλά και η εξωτερική πολιτική με την Τουρκία που όλα δείχνουν ότι το συνυποσχετικό και η προσφυγή στη Χάγη θα απαιτηθεί από τους «συμμάχους», καθώς και η νέα εισροή προσφύγων, όλα αυτά δοκιμάζουν για μια ακόμη φορά τις αντοχές της ελληνικής κυβέρνησης.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ακολούθησε σ’ όλα τη γραμματικοποιημένη πολιτική κουλτούρα της εκσυγχρονιστικής αριστεράς. Ένα μοντέλο αφηρημένου homunculus, που εξελίχθηκε με την πανδημία και τη νέα υγειονομική θρησκεία στη κατασκευή του πολίτη σε homo credulus.

Ο Πρωθυπουργός εκλογίκευσε πραγματισμούς και πρακτικισμούς από τους συμβούλους του σε όλα τα επίπεδα της πολιτικής, που διακατέχονται από μοντερνίζουσες φιλοδοξίες, άκρατο δογματικό πλουραλισμό και ελλειμματική διαχείριση.

Όλη η πολιτική της ΝΔ με την καθοδήγηση του Κυριάκου Μητσοτάκη εμπίπτει στη κατηγορία των σοφισμάτων τα οποία λειτουργούν εκτονωτικά όπως ακριβώς τα ψυχοδράματα του Μορένο. Δηλαδή η πολιτική της ΝΔ κινείται με θυμική ενεργητικότητα. Αλλά με θυμική ενεργητικότητα δεν κάνεις πολιτική, φτιάχνεις πολιτικά πυροτεχνήματα και επενδύεις σε αφηρημένες λύσεις.

Ουσιαστικά είναι σαν να πατάει σε δύο βάρκες ο Πρωθυπουργός. Η μια είναι εκείνη που προτάσσει η διεθνοποιημένη πολιτική, δηλαδή εκφράζει έναν άνευρο και συμβιβαζόμενο φιλελευθερο-σοσιαλισμό όπως εκείνον των Μπέβιν και Γκι Μολέ και από την άλλη δείχνει ένα αλγεσίδωρο πρόσωπο, μιας δήθεν σκληρής αποφασιστικότητας με κανόνες αποκλεισμού για τους πολλούς που όμως καταρρέει στη διευθέτηση και καταλήγει σε παρωδία.

Η ΝΔ δεν έχει ανάγκη από αντιγραφές πολιτικών πρακτικών με πεπερασμένο χαρακτήρα, ούτε με κυριαρχικότητες που ορίζουν τη δύναμη της εξουσίας και τη δουλικότητα του λαού.

Το μοντέλο του καλού (υποταγμένου) πρωθυπουργού που διεκδικεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης στα συμμαχικά σαλόνια έχει ξεθωριάσει, το είδαμε να αγγίζει τον ολοκληρωτικό μηδενισμό με τον Τσίπρα. Τελικά αυτό το μοντέλο του καλού (υποταγμένου) πρωθυπουργού πολλαπλασιάζει τη δουλοπρέπεια επάνω στον ίδιο τον εαυτό του. Δηλαδή ο δουλοπρεπής γίνεται η απόλυτη μορφή της περιφρόνησης.

Αυτό θέλει η ΝΔ; Αν θέλει αυτό, πρέπει να ξέρει ότι είναι κόμμα με ημερομηνία λήξης στη διαχείριση της εξουσίας. Δεν μπορείς να κάνεις ανακατανομή της καμένης πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ και να διεκδικείς δάφνες και αναγνωρίσεις από τον ελληνικό λαό.

Επιπλέον ο ελληνικός λαός δεν μπορεί άλλο να παραμείνει θεατής στους ξεθωριασμένους χρόνους της επαναλαμβανόμενης πολιτικής και δεν μπορεί να ανεχθεί τους τόπους της πολιτικής που δεν πάνε ποτέ παραπέρα.

Η κλασική συμπτωματολογία του τέλους της πολιτικής της ΝΔ φαίνεται και από τον ναρκισσισμό, τη λατρεία (culte idolâtre),την προσωπολατρία, που οργανώνουν τα μέσα μαζικής ανακρίβειας και παραπληροφόρησης καθώς και οι «υπηρέτες» βουλευτές στο πρόσωπο του πρωθυπουργού.

Όταν λοιπόν ζεις την επανάληψη ως εξελισσόμενη πολιτική διαδικασία (το ίδιο δε ζήσαμε και με τον Τσίπρα με τις αναγωγές στην προσωπολατρία) τότε αναρωτιέσαι μήπως ήρθε η ώρα να αποσχηματιστεί αυτή η πολιτική;

Ο εκλογικός νόμος παγίδα του ΣΥΡΙΖΑ έχει φροντίσει με τις καλύτερες προβλέψεις η ΝΔ να βγάζει μέχρι 90 βουλευτές. Είναι ένας εκλογικός νόμος ανοιχτός στα σενάρια διακυβέρνησης. Δηλαδή συνεργασίες κατ’ εντολή των «συμμάχων» μας, όπως μια συγκυβέρνηση ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ, ή κάποιων άλλων με αποστολή κομμάτων που γίνονται διασωστικές λέμβοι κάθε φορά που το απαιτεί η διεθνοποιημένη πολιτική με τεχνοκράτες πρωθυπουργούς. Ας σκεφτούμε λοιπόν, ότι πρέπει να σταματήσουμε τα παιχνίδια συμμαχίας και φθοράς και ας πάμε σε σοβαρές στρατηγικές. Η ΝΔ έχει ανάγκη από αρχηγό που να κινείται στα όρια της σαφήνειας του ορισμού της πολιτικής και όχι σε ευκαιριακές λύσεις.

Απόστολος Αποστόλου. Δρ. Φιλοσοφίας

antinews.gr

Φωτο: ΑΠΕ – ΜΠΕ