Κώστας Καραμανλής: Παρών  

Εκδήλωση για την ένταξη της Ελλάδας στην κοινοτική Ευρώπη χωρίς τον Κώστα Καραμανλή και τους Καραμανλικούς , είναι φασολάδα χωρίς φασόλια.

Να το κάνουμε πιο συγκεκριμένο: Αυτό που οργανώθηκε στο Ζάππειο ήταν απλώς μια ακόμη επικοινωνιακή φούσκα του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Ατύχησε. Ο συγκεκριμένος χώρος δεν τον βοηθάει να δείξει οξυδέρκεια για την Ευρώπη.

Πχ πριν από δυο χρόνια παρουσίασε εκεί τον Βέμπερ ως «σίγουρο» πρόεδρο της Κομισιόν και γελούσαν μέχρι και οι τζακαράντες.

Μόνο αυτός δεν είχε καταλάβει ότι ήταν «λαγός».

Τώρα τον σκηνοθέτησαν σε μια φιέστα που έχασε κάθε νόημα από τη στιγμή που δεν ήταν εκεί ο πρώην Πρωθυπουργός και η «ιδρυτική» ΝΔ.

Απουσίαζαν και οι δεξιών και εξ ευωνύμων του «εθνάρχη» κατά την περίοδο της ενταξιακού μόχθου: ο πρώην πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος και ο πρώην υπουργός Εξωτερικών Πέτρος Μολυβιάτης.

Αφού το ακροατήριο που θα του έδινε την επικύρωση δεν ήταν εκεί, ο Μητσοτάκης προτίμησε να ευτελίσει την επέτειο με ανάρμοστη επίθεση και ελεεινό λεξιλόγιο στον βασικό πολιτικό αντίπαλό του.

Η τριτοκοσμικός, ή συμπλεγματικός θα μπορούσε να χαρακτηρίζει σε ευρωπαϊκό κοινό ως «σκοτεινή περίοδο» τη διακυβέρνηση που αποφάσισε δυο φορές ο ελληνικός λαός.

Με συνδέει με τον φασισμό την κυβέρνηση με την οποία τα Ευρωπαϊκά όργανα διαπραγματευθήκαν την έξοδο της Ελλάδας από τα Μνημόνια.

Ο Κώστας Τζαβάρας θα έλεγε : μπορεί να πήγε στο Χάρβαρντ, αλλά από ευρωπαϊκή πολιτική κουλτούρα είναι αμόρφωτος.

Στο ιστορικό της ΝΔ η πιο ευρωπαϊκή της περίοδος μοιράζεται στους δυο Καραμανλήδες. Οι υπόλοιποι ήταν υποσημειώσεις.

Στο Ζάππειο μικρόκλιμα ήταν δραματικά απομονωτικό για τον Μητσοτάκη, καθώς κατάφερε να φέρει μόνο τον -μπαρουτιασμένο μαζί του- Σαμαρά.

Η απουσία του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης αφαιρούσε τον εθνικό χαρακτήρα από την εκδήλωση

Η απουσία του Καραμανλή αφαιρούσε και τον παραταξιακό, καθώς η βάση της ΝΔ – εκτός των …Βορείων Προαστίων- τον αναγνωρίζει ως φυσικό εκφραστή της .

Έτσι εξελίχθηκε σε ανούσια προσωπική άσκηση μικρομεγαλισμού.

Ο Πρωθυπουργός εμφανίσθηκε απογυμνωμένος από αυτά που πήγε να καπηλευτεί: την πολιτικό βάρος και την επιδεξιότητα που οδήγησαν στην ένταξη.

Όταν επικαλείσαι τον Καραμανλή χωρίς τους Καραμανλικούς παρόντες , είναι σαν να πουλάς παγάκια στην Αλάσκα: δεν αγοράζει κανείς!

«Ο Καραμανλής διαχώρισε τη θέση του» είπαν κάποιοι. «Έστειλε μήνυμα» συμπλήρωσαν άλλοι.

Στην πραγματικότητα απλώς δια της απουσίας ήταν περισσότερο παρών- στην ουσία της ημέρας. Όπως δια της σιωπής ακούγεται περισσότερο από τότε που άφησε οικειοθελώς την ηγεσία της ΝΔ.

Δεν απουσίασε από το επετειακό γεγονός της ένταξης, αλλά από το ΙΧ πάρτι του πιο μακρινού από τους διαδόχους του στην ΝΔ και την πρωθυπουργία.

Εκ του αποτελέσματος προκύπτει ότι χωρίς τον Καραμανλή δεν είχε παραταξιακή νομιμοποίηση η επιχείρηση Μητσοτάκη να εμφανιστεί ως … συνεχιστής του ευρωπαϊκού οράματος …οικογενειακώς: εκτός από τον -παλαιό-Καραμανλή, μόνο στον … πατέρα του αναφέρθηκε ονομαστικά!

Κοντά στο νου κι η γνώση. Η ένταξη την ΕΟΚ ήταν σαν τη Μεταπολίτευση: υπήρξαν «Καραμανλικές υποθέσεις» και πάντως δεν είχαν τίποτε Μητσοτακικό όταν συντελούνταν. Πόσο μάλλον όταν εορτάζονται.

Γιώργος Λακόπουλος

ieidiseis.gr

EUROKINISSI