Όταν γίνονται εγκλήματα πολέμου, πρέπει να βγαίνουν και εντάλματα για τους εγκληματίες

Κανονικά αυτή θα έπρεπε να είναι μια αυτονόητη αλήθεια για όλους και η αφετηρία για την άμεση εφαρμογή κατάπαυσης του πυρός.

Καταρχάς διέπραξε εγκλήματα πολέμου η Χαμάς. Το να σκοτώνεις αμάχους είναι έγκλημα πολέμου ακόμη και όταν είσαι ο αδύναμος σε μια σύγκρουση. Το ίδιο και το να κρατάς ομήρους. Γιατί άλλο είναι η δικαιολογημένη οργή των Παλαιστινίων για δεκαετίες αδικίας σε βάρος τους και άλλο η χρήση τέτοιων εγκληματικών πρακτικών, δεν αρκεί το πρώτο για να δικαιολογήσει, πόσο μάλλον να νομιμοποιήσει το δεύτερο.

Την ίδια στιγμή όμως η στάση της Χαμάς δεν αναιρεί ότι εγκλήματα πολέμου έκανε και συνεχίζει να κάνει και η ηγεσία του Ισραήλ. Γιατί το «θέλω να τιμωρήσω του ενόχους για την 7^η Οκτωβρίου» δεν μπορεί να μεταφράζεται σε ισοπεδωτικούς βομβαρδισμούς -που έχουν μετατρέψει το μεγαλύτερη μέρος της Γάζας σε ερείπια-, σε εκτοπισμό εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων, σε κοντά 35000 νεκρούς, εκ των οποίων αρκετοί είναι γυναίκες και παιδιά, σε ορατή απειλή ενός λιμού.

Και κανονικά, βάσει των κανόνων του διεθνούς δικαίου, εδώ και καιρό η «διεθνής κοινότητα» δεν έπρεπε να αντιμετωπίζει μόνο τη Χαμάς ως τρομοκρατική οργάνωση, αλλά και την κυβέρνηση του Ισραήλ ως μια κυβέρνηση που παρανομεί, που διαπράττει εγκλήματα πολέμου, που επιχειρεί να εξοντώσει σημαντικό τμήμα του πληθυσμού της Γάζας.

Αντιθέτως, μέχρι τώρα οι περισσότερες χώρες της Δύσης έχουν επιλέξει διαφορετικό τρόπο αντιμετώπισης, παρέχοντας στην κυβέρνηση του Ισραήλ μια μορφή ασυλίας. Ασκούν βεβαίως κριτική στις πρακτικές της, κυρίως υπό το βάρος της κοινής γνώμης που διαμαρτύρεται για τη σφαγή στη Γάζα, αλλά επί της ουσίας δεν έχουν ασκήσει καμία πραγματική πίεση για να σταματήσουν οι ισραηλινές στρατιωτικές επιχειρήσεις και να δρομολογηθεί μια λύση, εξού και κατηγορούνται για υποκρισία.

Ακόμη και τώρα βγήκε ο Αμερικανός πρόεδρος και στήριξε ουσιαστικά τον Νετανιάχου.

Όμως, έτσι δεν πρόκειται να δρομολογηθεί καμία λύση και να σταματήσει το αιματοκύλισμα.

Και γι’ αυτό θεωρώ σημαντική την πρόταση να εκδοθούν εντάλματα σύλληψης.

Όχι τόσο γιατί θα εκτελεστούν και άρα όσοι εκδοθούν σε βάρος τους θα βρεθούν ενώπιον του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου.

Όσο γιατί η κίνηση αυτή καθιστά σαφές ότι απαιτείται άμεση κατάπαυση του πυρός πριν από οποιαδήποτε άλλη συζήτηση, καθώς όσο εξακολουθούν να γίνονται πολεμικές επιχειρήσεις συνεχίζονται και τα εγκλήματα πολέμου.

Όπως, επίσης αποτυπώνει με διαύγεια ποιες είναι οι ουσιαστικές προϋποθέσεις της λύσης: να παραμεριστούν και στις δύο πλευρές οι ηγεσίες που επενδύουν στον πόλεμο – και επιβιώνουν μέσα από αυτόν – και να υπάρξει μια συζήτηση αφετηρία της οποίας θα αποτελέσει η κοινή παραδοχή ότι σε εκείνο τον τόπο, που άλλοι τον λένε Ιστορική Παλαιστίνη και άλλη Γη του Ισραήλ αλλά γεωγραφικά είναι πάνω κάτω όντως η έκταση «από το ποτάμι μέχρι τη θάλασσα», πρέπει Παλαιστίνιοι και Εβραίοι να βρουν έναν τρόπο να συνυπάρξουν και ζήσουν ειρηνικά.

Λευτέρης Θ. Χαραλαμπόπουλος

in.gr