Πέντε κοινωνικές ομάδες «πονοκεφαλιάζουν» το Μαξίμου

Αν κάποιος θέλει να… αποκρυπτογραφήσει τους λόγους για τους οποίους η κυβέρνηση προχώρησε στις ανακοινώσεις παροχών στους ενοικιαστές και τους συνταξιούχους σε μια (θεωρητικά) πολιτικά ουδέτερη στιγμή, ο πιο εύκολος τρόπος για να το κάνει είναι να μελετήσει τι ακριβώς έχει συμβεί με αυτές τις δύο κοινωνικές ομάδες το τελευταίο διάστημα.

Τα μέτρα που εξαγγέλλονται περιγράφουν και αδυναμίες ουσιαστικών παρεμβάσεων

Αρχίζοντας από τους συνταξιούχους, το κερασάκι στην τούρτα ήταν το γεγονός ότι η κυβέρνηση δεν κατέθεσε νωρίτερα τις συντάξεις, ώστε να υπάρχουν κάποια επιπλέον χρήματα για την περίοδο του Πάσχα. Οι εξηγήσεις που δόθηκαν είχαν μια λογική, ωστόσο αυτό δεν σημαίνει ότι μια εξαιρετικά κρίσιμη εκλογικά ομάδα δεν έμεινε δυσαρεστημένη σε μια περίοδο κατά την οποία η κυβέρνηση προσπαθεί να ανακάμψει και να ανανεώσει τους δεσμούς της με την κοινωνία.

Όσον αφορά δε στους ενοικιαστές, το ζήτημα της στέγης βρίσκεται στο επίκεντρο της πολιτικής συζήτησης εδώ και τουλάχιστον τρία χρόνια, καθώς κάτι οι βραχυχρόνιες μισθώσεις, κάτι η Golden Visa, κάτι η γενικότερη ακρίβεια, τα ενοίκια έχουν πάει στη… στρατόσφαιρα, τα σπίτια προς ενοικίαση είναι λίγα και ακριβά και τα μέτρα που έχουν ανακοινωθεί για την επίλυση ή, τέλος πάντων, την ελάφρυνση των βαρών που προκαλεί το κόστος της στέγασης (π.χ. Κοινωνική Αντιπαροχή), έχουν… πολύ δρόμο μέχρι να δώσουν αποτελέσματα.

Τα όρια

Στην ουσία τα μέτρα που ανακοινώθηκαν δείχνουν και τα όρια της κυβέρνησης στην αντιμετώπιση μειζόνων προβλημάτων: οι συντάξεις παραμένουν σε γενικές γραμμές χαμηλές, παρά τις αυξήσεις που έχουν δοθεί τα τελευταία χρόνια, ενώ το ζήτημα της στέγης, παρά τις όποιες εξαγγελίες και τα μέτρα που ανακοινώνονται κατά καιρούς, παραμένει άλυτο – για να μην πούμε ότι οξύνεται κιόλας. Έτσι, το Μαξίμου προσπαθεί, αξιοποιώντας τον όποιο δημοσιονομικό χώρο υπάρχει, να δείξει ότι αντιλαμβάνεται το μέγεθος του προβλήματος και ότι τουλάχιστον κάνει κάποιες κινήσεις.

Την ανάγκη φιλοτιμία κάνει η κυβέρνηση

Το αν αυτές οι κινήσεις θα αποδώσουν ή όχι είναι… άλλου παπά ευαγγέλιο. Η ουσία παραμένει ότι η κυβέρνηση, αντιλαμβανόμενη ότι δεν μπορεί να δώσει οριστικές ή, εν πάση περιπτώσει, σημαντικές λύσεις, καταφεύγει σε μέτρα, ας πούμε, επιδοματικού χαρακτήρα, τα οποία τουλάχιστον δείχνουν ότι κατανοεί πόσο προβληματική είναι η κατάσταση για μεγάλα τμήματα του πληθυσμού και ότι προσπαθεί να την κάνει όσο το δυνατόν λιγότερο επαχθή.

Ωστόσο, συνταξιούχοι και ενοικιαστές είναι μόνο ένα μέρος του συνολικού προβλήματος, καθώς όλο και περισσότερα τμήματα του πληθυσμού δυσκολεύονται σημαντικά να τα βγάλουν πέρα.

Ελεύθεροι επαγγελματίες

Για παράδειγμα, μια τεράστια «πληγή» για την κυβέρνηση είναι οι ελεύθεροι επαγγελματίες, οι οποίοι παραμένουν «στα κάγκελα» για το νέο σύστημα φορολόγησής τους. Η κυβέρνηση έχει αφήσει να εννοηθεί ότι ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης αναμένεται από το βήμα της ΔΕΘ να ανακοινώσει βελτιωτικές παρεμβάσεις στο σύστημα αυτό, ωστόσο ξεκαθαρίζει ότι δεν πρόκειται να υπάρξει κατάργησή του, καθώς και στα δημόσια έσοδα συνεισφέρει, αλλά και αποτελεί ένα μέσο καταπολέμησης της φοροδιαφυγής, που αποτελεί δέσμευση της χώρας προς την Ε.Ε.

Στο πλαίσιο αυτό, η κυβέρνηση προχώρησε ήδη στην κατάργηση του τέλους επιτηδεύματος, μειώνοντας κάπως την επιβάρυνση σε ορισμένους ελεύθερους επαγγελματίες, και εξετάζει και κάποιες άλλες παρεμβάσεις στο όλο πλαίσιο. Ωστόσο, δεν τίθεται σε καμία περίπτωση ζήτημα κατάργησης του νέου συστήματος φορολόγησης του κλάδου, όπερ σημαίνει ότι η δυσαρέσκεια μπορεί να μειωθεί κάπως, αλλά, πρακτικά, είναι αδύνατον να εξαλειφθεί πλήρως, κάτι που αναγνωρίζεται και από κυβερνητικούς παράγοντες.

Μικρομεσαίοι

Τα ίδια περίπου αφορούν και στη λεγόμενη «μεσαία τάξη»: ενώ η κυβέρνηση πήρε μέτρα για την ελάφρυνση των πιο ευάλωτων κοινωνικών στρωμάτων, π.χ. από τις συνέπειες της ακρίβειας οι «μεσαιοταξίτες» (για παράδειγμα, οι καταστηματάρχες) όχι μόνο δεν «είδαν φως», αλλά σε κάποιο βαθμό κλήθηκαν να «πληρώσουν τα σπασμένα» των διαδοχικών κρίσεων, ενώ οι διάφορες – κυρίως φορολογικού χαρακτήρα – παρεμβάσεις χάθηκαν μέσα στον κυκεώνα του πληθωρισμού και των αυξήσεων.

Πρακτικά η κυβέρνηση γνωρίζει ότι τα όρια για νέες μεγάλες φοροελαφρύνσεις είναι ανύπαρκτα, καθώς υπάρχει κίνδυνος να πληγούν τα δημόσια έσοδα, ενώ το νέο δημοσιονομικό πλαίσιο της Ε.Ε. ουσιαστικά απαγορεύει τις απευθείας μεταβιβάσεις, ιδίως αν δεν αφορούν ευάλωτες ομάδες του πληθυσμού. Έτσι, οι πληροφορίες αναφέρουν ότι ο υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας Σταύρος Παπασταύρου σχεδιάζει αναδρομικές επιδοτήσεις στο ρεύμα για μικρομεσαίες επιχειρήσεις, υπό την προϋπόθεση ότι δεν έχουν κάνει… ρευματοκλοπή.

Φοιτητική στέγη

Τέλος – κι αυτό το πρόβλημα εντάσσεται στην ευρύτερη κρίση στέγης στη χώρα – η ανακοινωθείσα ενίσχυση στα ενοίκια των φοιτητών έρχεται και «κουμπώνει» στο μείζον ζήτημα της φοιτητικής στέγης, το οποίο αφορά δεκάδες – αν όχι εκατοντάδες–χιλιάδεςνοικοκυριά στη χώρα. Πολλές οικογένειες, οι οποίες έχουν παιδιά που σπουδάζουν μακριά από τον τόπο κατοικίας τους, βρίσκονται σε κατάσταση απόγνωσης, καθώς καλούνται να συντηρούν τρία νοικοκυριά, με την ακρίβεια να καλπάζει.

Το ένα ενοίκιο που θα πληρώνεται από το κράτος έρχεται ως συμπλήρωμα στο μέτρο του φοιτητικού στεγαστικού επιδόματος, ωστόσο, όπως αναφέρουν και πηγές από τα ΑΕΙ της χώρας, κι αυτό αποτελεί ένα συμπληρωματικό μέτρο, που απλώς έρχεται να καλύψει μερικώς την απουσία οργανωμένου σχεδίου για φοιτητική στέγη, όπως συμβαίνει στις περισσότερες χώρες του εξωτερικού (εστίες, σπίτια που διαθέτουν τα πανεπιστήμια για τη διαμονή των φοιτητών κ.λπ.). Ενώ επισημαίνεται ότι η συγκεκριμένη επιδότηση μπορεί τελικά να οδηγήσει ακόμα πιο ψηλά τα ενοίκια και για τους φοιτητές.

Δημοσιεύτηκε στο ΠΟΝΤΙΚΙ

topontiki.gr