Πριν ο βόθρος ξεχειλίσει εντελώς…

Όταν ο Δημητριάδης και ο Κοντολέων αποφάσισαν να παρακολουθήσουν – εν γνώσει ή εν αγνοία του πρωθυπουργού μικρή σημασία έχει πια… – τονΝίκο Ανδρουλάκη δεν ήταν σε θέση να συνειδητοποιήσουν ότι έβαζαν μια βόμβα στα θεμέλια της κυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη. Η αλαζονεία της εξουσίας και η αίσθηση της παντοδυναμίας τούς εμπόδισαν όλους να καταλάβουν τι θα συνέβαινε αν η απεχθής πράξη τους δεν έμενε κρυφή.

Όμως, ακόμα και όταν η παρακολούθηση αποκαλύφθηκε, ο πρωθυπουργός πίστεψε ότι θα μπορούσε να ελέγξει τις εξελίξεις. Όλες οι ενέργειες που ακολούθησαν κατέτειναν στη συγκάλυψη της υπόθεσης. Αρνείται πεισματικά να άρει το απόρρητο, όπως του ζητεί (όχι η αντιπολίτευση, αλλά και) η αρμόδια επιτροπή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου), έτσι ώστε να γίνει γνωστό γιατί έγινε η παρακολούθηση του προέδρου του ΠΑΣΟΚ. Και έδωσε εντολή στην κυβερνητική πλειοψηφία στη Βουλή να μην καλέσει για εξέταση κρίσιμα πρόσωπα, όπως είναι οι επιχειρηματίες που εμπορεύονται το παράνομο λογισμικό Predator.

Με «σύμμαχο» την αλαζονεία της ισχύος και την υποστήριξη των φιλικών του μέσων ενημέρωσης, που το υποβάθμισαν, ο κ. Μητσοτάκης πίστεψε ότι το σκάνδαλο των υποκλοπών «τελείωσε». Οι εξελίξεις αποδεικνύουν ότι έκανε τραγικό λάθος. Διότι και ανάλογες υποθέσεις από το παρελθόν έχουν δείξει ότι, αν φύγει ένας κρίκος από τη αλυσίδα, μπορεί η αλυσίδα να μην αντέξει και να σπάσει.

Ο κ. Μητσοτάκης και οι συν αυτώ, εκτός από πολιτικά μύωπες, δείχνουν να είναι και ανιστόρητοι. Αλλιώς θα έπρεπε να θυμηθούν και να συνυπολογίσουν αυτό που συνέβη την περίοδο 1990-1993, με πρωταγωνιστή τον τότε πρωθυπουργό, πατέρα του σημερινού: το «επιτελείο» των τότε υποκλοπών, που στήθηκε για να παρακολουθεί τους πολιτικούς – και εσωκομματικούς – αντιπάλους έσπασε, οι «κασέτες» με τις συνομιλίες κυκλοφορούσαν στην Ομόνοια, η κυβέρνηση έμπλεξε σε έναν ανηλεή πόλεμο και με ιδιωτικά συμφέροντα και η κατάληξη ήταν μοιραία, η πτώση της.

Οι χθεσινές, νέες, αποκαλύψεις για παρακολουθήσεις ακόμα και επιφανών στελεχών της ΝΔ, υπουργών, επιχειρηματιών κ.α προσδίδουν νέες διαστάσεις στην υπόθεση. Τις οποίες αυτή τη φορά το πρωθυπουργικό επιτελείο δυσκολεύεται να ελέγξει, καθώς ακόμα και φιλοκυβερνητικά – κατά τα άλλα – μέσα ενημέρωσης δεν «έθαψαν» τις αποκαλύψεις, αφού ιδιοκτήτες τους φέρονται μεταξύ των παρακολουθουμένων.

Είναι τέτοια η ένταση, η οποία έχει δημιουργηθεί από τις νέες αποκαλύψεις, που η κυβέρνηση δεν ξέρει από πού θα της έρθει το επόμενο χτύπημα. Όταν στις πολιτικές υποθέσεις εμπλέκονται, εξαιτίας ενός απρόβλεπτου γεγονότος, επιχειρηματικά, αθλητικά και λοιπά συμφέροντα, τίποτα δεν είναι απίθανο. Το κυριακάτικο πάθημα, αν δεν της γίνει μάθημα, θα έχει κακά ξεμπερδέματα.

Λόγω της τροπής που έχει πάρει το σκάνδαλο των παρακολουθήσεων, ο κ. Μητσοτάκης δεν πρέπει να έχει ψευδαισθήσεις. Ο πατέρας του, αλλά και ο Ανδρέας Παπανδρέου, που βρέθηκαν στη δίνη παρόμοιων σκανδάλων, θα τον συμβούλευαν σήμερα να μην επιχειρήσει να το κουκουλώσει έως το τέλος. Θα αποτύχει.

Μονή οδός είναι η «θεσμική». Όχι έτσι όπως έγινε μέχρι τώρα, για να το «θάψουν». Αλλά ελεύθερα και ανοιχτά. Με άρση του «απορρήτου», για να κλείσει οριστικά το άγος της παρακολούθησης Ανδρουλάκη. Ο κ. Μητσοτάκης και οι συν αυτώ γνωρίζουν ότι, αν αυτό συμβεί, μπορεί να μην αντέξουν όσα θα μαθευτούν. Αλλά η λύση αυτή είναι προτιμότερη από τη διαρκή προσπάθεια κουκουλώματος, που αφήνει ελεύθερο πεδίο για να δηλητηριαστεί σε υπέρτατο βαθμό η πολιτική ζωή.

Το καπάκι του βόθρου έχει σπάσει και σε λίγο τα λύματα θα κατακλύσουν τα πάντα…

ΥΓ1: Ο πρωθυπουργός έχει μια ευκαιρία, στην αποψινή τηλεοπτική συνέντευξή του, να δείξει ότι έχει καταλάβει πού οδηγεί η μέχρι τώρα επιλογή του να κουκουλωθεί η υπόθεση.

ΥΓ2: Αλήθεια, πού βρίσκονται οι περίφημες εισαγγελικές έρευνες για τις παρακολουθήσεις; Έχουν περάσει μήνες από τότε που έγιναν οι καταγγελίες (Ανδρουλάκη, Κουκάκη) και δεν γνωρίζουμε τίποτα. Ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου έχει θεσμική ευθύνη να ρίξει φως. Η Δικαιοσύνη δεν (μπορεί να) είναι θεραπαινίδα τη εκάστοτε εκτελεστικής εξουσίας…