Στέφανος Ξεκαλάκης στο iEidiseis: Ήρθε η ώρα για μια νέα αλλαγή στην ηγεσία

Υπέρ της αλλαγής ηγεσίας στο Κίνημα Αλλαγής και επιστροφής στο ΠΑΣΟΚ τάσσεται ο Στέφανος Ξεκαλάκης, πρώην Γραμματέας του ΠΑΣΟΚ, με συνέντευξη που παραχωρεί στο iEidiseis και η οποία αναμένεται να συζητηθεί.

«Ήρθε η ώρα για μια νέα αλλαγή που θα συνοδεύεται από αέρα ανανέωσης σε πρόσωπα, ιδέες, νοοτροπίες και λειτουργίες», αναφέρει χαρακτηριστικά ο πρώην (τελευταίος ουσιαστικά) Γραμματέας του ΠΑΣΟΚ και συμπληρώνει: «Μια αλλαγή που δε θα στοχεύει απλά στην εναλλαγή προσώπων στην αρχηγία και στην ηγετική ομάδα, γιατί αυτό από μόνο του δε θα έχει κανένα νόημα. Ζητούμενο είναι η αλλαγή αρχηγού να συμβάλει στην πλήρη αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού που θα μας οδηγήσει, καταρχάς, στην ανακατάληψη του κυρίαρχου ρόλου στον αριστερό-προοδευτικό πόλο του πολιτικού μας συστήματος».

«Δεν πιστεύω ότι υπάρχει ούτε ένα στέλεχος, ούτε ένα μέλος ή φίλος του κόμματος, ούτε ένας προοδευτικός πολίτης, ούτε ένας δημοσιογράφος που καλύπτει το πολιτικό ρεπορτάζ που να μη θεωρεί δεδομένη την υποψηφιότητα του Νίκου Ανδρουλάκη στην επικείμενη εκλογική διαδικασία», επισημαίνει -προαναγγέλλοντας τη συγκεκριμένη υποψηφιότητα για την ηγεσία-και τονίζει: «Άλλωστε και ο ίδιος τον περασμένο Οκτώβριο είχε δηλώσει ότι οι λόγοι για τους οποίους είχε πάρει την απόφαση να είναι υποψήφιος το 2017, έχουν πλέον ενισχυθεί».

Γιατί το ΚΙΝΑΛ δεν ανακάμπτει κ. Ξεκαλάκη;

Γιατί έχει αποδεχτεί εδώ και χρόνια τον προσβλητικό, για την ιστορία του ΠΑΣΟΚ, ρόλο ενός κόμματος της «υπεύθυνης αντιπολίτευσης».

Στόχος του δεν είναι η διαμόρφωση μιας πρότασης διακυβέρνησης που θα συμβάλει στην ανοδική κοινωνική κινητικότητα των πολιτών, αλλά το πως θα κάνει τις είκοσι βουλευτικές έδρες τριάντα για να βολευτούν καμιά εκατοστή στελέχη σε θέσεις βουλευτών και μετακλητών συνεργατών.

Όταν ένα κόμμα όμως μιλά για μια εκ των προτέρων αποδοχή του ρόλου του μόνο ως αντιπολίτευση, αποξενώνεται από τους πολίτες που όταν ψηφίζουν ενδιαφέρονται να επιλέξουν μεταξύ προτάσεων διακυβέρνησης του τόπου και όχι μεταξύ προτάσεων αντιπολίτευσης. Οι πολίτες εκλέγουν κυβερνήσεις, όχι αντιπολιτεύσεις.

Λαμβάνοντας υπόψη ότι το Νοέμβριο του 2021 θα έχουν συμπληρωθεί 6,5 χρόνια από τότε που ο πολιτικός μας φορέας άλλαξε ηγεσία, ήρθε η ώρα για μια νέα αλλαγή που θα συνοδεύεται από αέρα ανανέωσης σε πρόσωπα, ιδέες, νοοτροπίες και λειτουργίες

Υπό τη σημερινή του ηγεσία μπορεί να υπάρχει η ανάκαμψη;

Στην ερώτησή σας αυτή ότι και να απαντήσω εγώ περιττεύει. Έχει τοποθετηθεί, δυστυχώς, με την ψήφο του ο Ελληνικός Λαός τον Μάιο και τον Ιούλιο του 2019 και, έκτοτε, κάθε μήνα, εμμέσως, από τις δημοσκοπήσεις.

Στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές, παρά τη σημαντική κυβερνητική φθορά του ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΙΝΑΛ, αν και εμφανίστηκε με το ΠΑΣΟΚ ενωμένο (δεδομένου ότι το ΚΙΔΗΣΟ συμμετείχε μέσα στον εκλογικό συνασπισμό) και με την προσθήκη στελεχών από το Ποτάμι και την Ανανεωτική Αριστερά, είχε αύξηση μεν των ψήφων του, αλλά πολύ κατώτερη δε των προσδοκιών.

Οι πολίτες δηλαδή, επέλεξαν είτε να στηρίξουν τη Νέα Δημοκρατία, είτε να δώσουν μια δεύτερη ευκαιρία στο ΣΥΡΙΖΑ, είτε να οδηγηθούν στην αποχή, παρά να δώσουν ψήφο εμπιστοσύνης στον πολιτικό μας φορέα.

Από τότε μέχρι σήμερα, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ υποχωρεί περαιτέρω δημοσκοπικά και κυμαίνεται μεσοσταθμικά στο 20-21% (μείωση σε σχέση με τις εκλογές κατά ποσοστό περίπου10%), ταυτόχρονα υποχωρεί και το ΚΙΝΑΛ!

Υπό αυτά τα δεδομένα, λαμβάνοντας παράλληλα υπόψη ότι το Νοέμβριο του 2021 θα έχουν συμπληρωθεί 6,5 χρόνια από τότε που ο πολιτικός μας φορέας άλλαξε ηγεσία, ήρθε η ώρα για μια νέα αλλαγή που θα συνοδεύεται από αέρα ανανέωσης σε πρόσωπα, ιδέες, νοοτροπίες και λειτουργίες.

Μια αλλαγή που δε θα στοχεύει απλά στην εναλλαγή προσώπων στην αρχηγία και στην ηγετική ομάδα, γιατί αυτό από μόνο του δε θα έχει κανένα νόημα. Ζητούμενο είναι η αλλαγή αρχηγού να συμβάλει στην πλήρη αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού που θα μας οδηγήσει, καταρχάς, στην ανακατάληψη του κυρίαρχου ρόλου στον αριστερό-προοδευτικό πόλο του πολιτικού μας συστήματος.

Θα πρέπει να γίνει ένα θεσμικό κόμμα αρχών, ικανό να συνθέτει τις διαφορετικές απόψεις που διατυπώνονται στο εσωτερικό του και έτοιμο να σεβαστεί τη βούληση της πλειοψηφίας, η οποία θα έχει προκύψει από πραγματικές δημοκρατικές διαδικασίες βάσης κι όχι από διευθετήσεις κορυφής

Στην πολιτική του κόμματος τι πρέπει να αλλάξει;

Καταρχάς πρέπει ν’ αλλάξει το ίδιο το κόμμα ως προς τον τρόπο λειτουργίας του. Θα πρέπει να γίνει ένα θεσμικό κόμμα αρχών, ικανό να συνθέτει τις διαφορετικές απόψεις που διατυπώνονται στο εσωτερικό του και έτοιμο να σεβαστεί τη βούληση της πλειοψηφίας, η οποία θα έχει προκύψει από πραγματικές δημοκρατικές διαδικασίες βάσης κι όχι από διευθετήσεις κορυφής.

Οι πολιτικές διαμορφώνονται από τα πρόσωπα. Όσο πιο ασύμβατη είναι η καθημερινότητα των στελεχών που έχουν την ευθύνη συγγραφής του προγραμματικού λόγου σε σχέση με αυτή της πλειοψηφίας του κοινωνικού συνόλου, τόσο οι θέσεις θα προσομοιάζουν με εκθέσεις ιδεών και δε θα έχουν την κοινωνική αποδοχή. Το κόμμα, για να μπορέσει να πείσει για την χρησιμότητα της παρουσίας του, πρέπει να δώσει λόγο και ρόλο σε στελέχη που έχουν τα ίδια προβλήματα, τις ίδιες ανάγκες, τις ίδιες αγωνίες και τα ίδια όνειρα με την εκλογική βάση στην οποία απευθύνονται. Ο πολιτικός μας φορέας πρέπει να μετατραπεί ξανά από κόμμα ελίτ σε κόμμα μαζών.

Στις εσωκομματικές διαδικασίες δεν υπάρχουν νικητές και ηττημένοι. Η ήττα ή η νίκη είναι αποτέλεσμα που διαμορφώνεται από την εκλογική επίδοση του κόμματος στις βουλευτικές εκλογές. Αν το κόμμα, μετά την αλλαγή της ηγεσίας, συνεχίσει να κάνει «χαμηλές πτήσεις», τότε χαμένοι θα είμαστε όλοι, ακόμα κι αυτοί που στήριξαν τον εκλεγμένο αρχηγό

Αν επικρατήσει ο Ανδρέας Λοβέρδος τι προβλέπετε;

Όποιον κι αν επιλέξει το εκλογικό σώμα, όλοι μας έχουμε την ηθική υποχρέωση να σεβαστούμε το αποτέλεσμα και να στηρίξουμε ενεργά τον πολιτικό μας φορέα. Στις εσωκομματικές διαδικασίες δεν υπάρχουν νικητές και ηττημένοι. Η ήττα ή η νίκη είναι αποτέλεσμα που διαμορφώνεται από την εκλογική επίδοση του κόμματος στις βουλευτικές εκλογές. Αν το κόμμα, μετά την αλλαγή της ηγεσίας, συνεχίσει να κάνει «χαμηλές πτήσεις», τότε χαμένοι θα είμαστε όλοι, ακόμα κι αυτοί που στήριξαν τον εκλεγμένο αρχηγό.

Για να γίνει όμως αυτό πρέπει να ξεφύγουμε από τις υφιστάμενες παθογένειες των ιδεολογικών και αξιακών εκπτώσεων, της αναξιοκρατίας, της ιδιοτέλειας, της δυσανεξίας στη διαφορετική άποψη και της εξωθεσμικής λειτουργίας.

Ο Νίκος Ανδρουλάκης τον οποίο και στηρίξατε στις περασμένες εκλογές για την ηγεσία, εκτιμάτε ότι θα είναι και πάλι υποψήφιος;

Δεν πιστεύω ότι υπάρχει ούτε ένα στέλεχος, ούτε ένα μέλος ή φίλος του κόμματος, ούτε ένας προοδευτικός πολίτης, ούτε ένας δημοσιογράφος που καλύπτει το πολιτικό ρεπορτάζ που να μη θεωρεί δεδομένη την υποψηφιότητα του Νίκου Ανδρουλάκη στην επικείμενη εκλογική διαδικασία.

Άλλωστε και ο ίδιος τον περασμένο Οκτώβριο είχε δηλώσει ότι οι λόγοι για τους οποίους είχε πάρει την απόφαση να είναι υποψήφιος το 2017, έχουν πλέον ενισχυθεί.

Προφανώς και μπορεί κάποιος ν’ αλλάξει άποψη, αλλά παράλληλα μ’ αυτό θα πρέπει να παραδεχτεί το λάθος του και να ζητήσει δημόσια συγνώμη από τα χιλιάδες μέλη και φίλους του ΠΑΣΟΚ γιατί, ερήμην τους, έβαλε την πολιτική ταφόπλακα στο κόμμα που υπηρέτησαν για δεκαετίες

Η επιστροφή στο ΠΑΣΟΚ και τον πράσινο ήλιο, που υποστηρίζουν ουκ ολίγα στελέχη, σας βρίσκει σύμφωνο;

Τι απάντηση θα περιμένατε να λάβετε από τον τελευταίο Γραμματέα της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ;

Από τον άνθρωπο που πάλεψε για την προάσπιση της θεσμικής λειτουργίας του κόμματος και κατήγγειλε το τελευταίο, νόθο «συνέδριο» του ΠΑΣΟΚ το Νοέμβριο του 2019 ως μια διαδικασία πολιτικής ευθανασίας για τον ιστορικό μας φορέα;

Από το «συνέδριο» αυτό εγώ απείχα μη θέλοντας να νομιμοποιήσω με την παρουσία μου μια στημένη διαδικασία που, παρ’ ότι δεν είχε την πολιτική νομιμοποίηση των μελών του ΠΑΣΟΚ, οδήγησε στην επί της ουσίας κατάργησή του.

Θα είχε μεγάλο ενδιαφέρον να δούμε ποια ήταν τότε η θέση και η στάση όλων των υποψηφίων αρχηγών, με την εξής υποσημείωση· Προφανώς και μπορεί κάποιος ν’ αλλάξει άποψη, αλλά παράλληλα μ’ αυτό θα πρέπει να παραδεχτεί το λάθος του και να ζητήσει δημόσια συγνώμη από τα χιλιάδες μέλη και φίλους του ΠΑΣΟΚ γιατί, ερήμην τους, έβαλε την πολιτική ταφόπλακα στο κόμμα που υπηρέτησαν για δεκαετίες.

Είναι αυτονόητο λοιπόν το τι θέλει η καρδιά. Και δε θα μπορούσε να συμβεί διαφορετικά γιατί τότε θα ακύρωνα μια προσωπική πορεία 27 ετών και θα πρόδιδα τους αγώνες της οικογένειάς μου, πολλών φίλων και κυρίως όλων των συντρόφων μου.

Το κομματικό σύστημα εκτιμάτε ότι θα παραμείνει το ίδιο ως τις εκλογές; Ή θα έχει ρωγμές, αναλόγως και του ποιος θα εκλεγεί επικεφαλής του ΚΙΝΑΛ;

Τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας διαφαίνεται διαρκώς μια τάση του εκλογικού σώματος να αποστασιοποιείται από την έντονη κομματικοποίηση που κυριάρχησε στις προηγούμενες δεκαετίες. Θα έλεγε κανείς ότι όλο και περισσότεροι πολίτες, πλέον, «δανείζουν» την ψήφο τους, ανάλογα με τη συγκυρία και τα όσα έχουν προηγηθεί κατά την προηγούμενη κοινοβουλευτική περίοδο.

Σήμερα, η επικοινωνιακή ηγεμονία της Νέας Δημοκρατίας, απόρροια μιας πρωτοφανούς προπαγάνδας που συντελείται τον τελευταίο χρόνο στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο, επιτρέπει στην Κυβέρνηση να προσδοκά σε μια δεύτερη τετραετία.

Τα απόνερα της υγειονομικής κρίσης, αλλά και των γενικότερων κυβερνητικών πολιτικών (π.χ. εργασιακά) είναι δεδομένο ότι θα επιφέρουν βαθιές πληγές στην ελληνική κοινωνία. Από την ημέρα που αυτές θα γίνουν αντιληπτές, θα αρχίσει και η αντίστροφη μέτρηση για τους σημερινούς κυβερνώντες. Με την Αξιωματική Αντιπολίτευση, ακόμα, σε κατάσταση vertigo από την απώλεια της εξουσίας, αλλά και με δεδομένη την επιλογή της να επανέλθει σε τακτικισμούς κατά τα πρότυπα της περιόδου 2010-2015, που όμως πλέον δεν βρίσκουν απήχηση στην κοινωνία, το βάρος πέφτει στο ΚΙΝΑΛ, γιατί είναι το μόνο κόμμα που έχει μπροστά του διαδικασίες που μπορούν να επιφέρουν αλλαγές στη φυσιογνωμία του και στον τρόπο που πολιτεύεται. Αν θα αδράξει την ευκαιρία αυτή, επαφίεται ξεκάθαρα στην επιλογή των μελών και των φίλων του που θα προσέλθουν να ψηφίσουν.

Ο ετεροπροσδιορισμός στην πολιτική, όπως και στη ζωή, αποτελεί συνταγή αποτυχίας. Τα κόμματα γεννιούνται για να υπηρετήσουν τις ανάγκες του Λαού και της Πατρίδας. Μόνο τότε «ριζώνουν» στην κοινωνία και αναπτύσσουν δυναμική

Το ΚΙΝΑΛ τελικά είναι για εσάς κόμμα αντιδεξιό ή κόμμα ίσων αποστάσεων;

Ο ετεροπροσδιορισμός στην πολιτική, όπως και στη ζωή, αποτελεί συνταγή αποτυχίας. Τα κόμματα γεννιούνται για να υπηρετήσουν τις ανάγκες του Λαού και της Πατρίδας. Μόνο τότε «ριζώνουν» στην κοινωνία και αναπτύσσουν δυναμική.

Σημασία δεν έχει τι δηλώνεις, αλλά αν αυτό που επαγγέλλεσαι το επιβεβαιώνεις στην πράξη μέσα από τις πολιτικές σου επιλογές και τις προγραμματικές σου θέσεις.

Εν προκειμένω, ο πολιτικός μας φορέας οφείλει να είναι ένα σύγχρονο σοσιαλδημοκρατικό κόμμα που κατανοεί τη σημασία του δημόσιου χαρακτήρα των κοινωνικών υπηρεσιών ως μοχλού ανάπτυξης και επενδύει σε ένα παραγωγικό, και όχι κρατικοδίαιτο, ιδιωτικό τομέα, στην κατεύθυνση της υλοποίησης ενός ανορθωτικού προγράμματος μεταρρυθμίσεων που θα συμβάλει, μεταξύ άλλων, στην ανοδική ώθηση και των ασθενέστερων κοινωνικών στρωμάτων.

Βασίλης Σκουρής

ieidiseis.gr

ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΠΟΝΗΣ//EUROKINISSI