Γιώργος Λακόπουλος: Γιατί η τριάδα του ΛΑΟΣ ρυμουλκεί στα δεξιά τον Μητσοτάκη

Αν θέλουμε απόδειξη ότι ο Μητσοτάκης δεν ενδιαφέρεται για την πανδημία και την αναβάθμιση της υγείας γενικότερα υπάρχει. Mε ονοματεπώνυμο: Θανάσης Πλεύρης.

Με βάση όσα έχει πει στο παρελθόν για θέματα που αφορούν την υγεία και την πανδημία, μόνο υπουργός Υγείας δεν έπρεπε να είναι.

Γιατί λοιπόν πήρε ένα χαρτοφυλάκιο για το οποίο εμφανώς δεν είναι ο καλύτερος στην κυβερνητική παράταξη;

Απλούστατα, γιατί αυτός που το ανέθεσε δεν ενδιαφέρεται για το χαρτοφυλάκιο. Θέλει να ξανα-συσπειρώσει το ακροατήριο, στα δεξιά της ΝΔ. Δηλαδή τους ακροδεξιούς, τους αντι-εμβολιαστές, τους σαλεμένους, τους θρησκόληπτους.

Ποια πολιτική υγείας και ποια πανδημία; Ο Πλεύρης είναι ο αγωγός του Μητσοτάκη προς τα άκρα και ας εμφανίζεται όπως θέλει.

Στην πολιτική δεν υπάρχει παρθενογένεση. Δεν υπάρχουν κολυμβήθρες του Σιλωάμ. Δεν υπάρχουν μοναστήρια να μετανοημένους πολιτικούς. Η ποδοσφαιροποίηση του δημοσίου βίου με τη μέθοδο των μεταγραφών δεν αποχαρακτηρίζει .

Ο καθένας είναι σήμερα αυτό που ήταν και χθες. Η φράση του Γκράουτσο. Μαρξ «αυτές είναι οι αρχές μου και αν δεν σας αρέσουν έχω και άλλες» εξηγεί συμπεριφορές πολιτικών, αλλά δεν τους ξεπλένει.

Ως υπουργός πλέον ο Θανάσης Πλευστής είπε στη Νίκη Λυμπεράκη «Είμαι δεξιός πολιτικός, οπαδός σκληρής μεταναστευτικής πολιτικής».

Μισές αλήθειες. Είναι και άλλα, χειρότερα, όπως έχει αυτο-παρουσιαστεί στο παρελθόν.

Η δήλωση «έχω μετανιώσει για θέσεις και απόψεις που έχω εκφράσει στο παρελθόν» το επιβεβαιώνει. Αλλιώς γιατί να μετανιώσει;.

Η προβολή μεταμέλειας υποκρύπτει υστεροβουλία: να γίνει ανεκτή η παρουσία του σε ένα υπουργείο του οποίου η πεμπτουσία της αποστολής δεν συνάδει με όσα «έχει εκφράσει το παρελθόν». Ποντάρει λοιπόν στη μεγαλοψυχία όσων τον ξέρουν:

«Κάποιοι, που ενδεχομένως έχουν μια άποψη για εμένα στηριζόμενοι και σε δικές μου δηλώσεις, αλλά κυρίως σε ένα στερεότυπο του επωνύμου το οποίο φέρω, θα υποχρεωθούν να αναθεωρήσουν» .

Να αναθεωρήσουν τι; Κανείς δεν τον υποχρεώνει να αποδοκιμάσει τον φασίστα – κατά δήλωση του- πατέρα του. Αντίθετα ο σεβασμός στους ανιόντες, όποιοι και αν είναι, ουμανιστικά καθίσταται αδιαπραγμάτευτος.

Αυτό που καλύπτει η απολογητική προσφυγή στο «στερεότυπο του ονόματος», δεν είναι ότι δεν ασπάζεται όσα διακηρύσσει ο έτερος φορέας αυτού του επωνύμου, αλλά ότι δεν υπάρχει σαφής καταδίκη τους. Όχι του ίδιου από τον γιο του- προς Θεού. Των θέσεων. Υπάρχουν απλώς αποστάσεις και διαχωρισμός θέσης. Κάτι είναι κι αυτό- καθώς μιλάμε για πολύ ευαίσθητο υπουργείο.

Το σόφισμα «να με κρίνουν από το έργο μου και όχι από τις απόψεις μου» και η διαβεβαίωση «θα υλοποιήσω πολιτικές, τις οποίες πιστεύω και που έχουν ως επίκεντρο τον άνθρωπο» είναι υπεκφυγή.

Τις πιστεύει πότε; Τώρα; Ανέκαθεν; Ως ΝΔ; Ως ΛΑΟΣ; Ως παλιός σύμβουλος του Άδωνι στο ίδιο υπουργείο;

Σίγουρα ο πολιτικός κρίνεται από έργο του. Αλλά και από το λόγο του, την ιδεολογία του, το παρελθόν του, τη δημόσια συμπεριφορά του- και από τον ιδιωτικό βίο του.

Πχ ο Μάκης Βορίδης μπορεί να πάρει άφεση για το διαβόητο τσεκούρι, ως νεανική επιπολαιότητα -όπως τον δικαιολογούσε ο πρώην αρχηγός του Γιώργος Καρατζαφέρης, που τον έβαλε στην κεντρική πολιτική.

Αλλά δεν παύει να είναι ο πρώην επίσημος εκπρόσωπος του αρχιδικτάτορα. Ή ο φοιτητής που εκδιώχθηκε από τον Σύλλογο της Νομικής ως «φασίστας», από τον παρακαθήμενό του σήμερα στο υπουργικό Συμβούλιο Κωστή Χατζηδάκη .

Ο Άδωνις Γεωργιάδης, όσες συγνώμες και αν ζητήσει, δεν παύει να εκπροσωπεί το αποκρουστικό φαινόμενο του ωριώμενου σε μεταμεσονύκτιες εκπομπές περιθωριακών σταθμών. Από τους οποίους αγόραζε χρόνο για να πουλήσει – αμφίβολης ποιότητας είδη, και ακραίες πολιτικές ιδέες.

Ο Θανάσης Πλεύρης με τις τύψεις συνείδησης για όσα έχει πει στο παρελθόν, συναποτελεί μαζί τους διακριτό πόλο στην κυβέρνηση και στη ΝΔ . Από τότε εκμαυλίστηκαν από τον Σαμαρά για να εγκαταλείψουν το «δημιουργό τους».

Σήμερα εξυπηρετούν τον κυνισμό του Μητσοτάκη να καλύψει την ακροδεξιά. Επιτυχώς όπως φάνηκε από την απορρόφηση μέρους των ψηφοφόρων της Χρυσής Αυγής.

Αλλά αυτό έχει συνέπειες στη φυσιογνωμία του μαγαζιού. Όταν τα κόμματα δεν έχουν ενιαία ταυτότητα και ιδεολογία και οι κυβερνήσεις τους είναι τουρλού, κυριαρχούν όσοι δίνουν πιο έντονα το στίγμα τους.

Ο Πλεύρης, σταμπάρει τον Μητσοτάκη ακριβώς γιατί δηλώνει δεξιός με πατέντα, αδιάφορος για το «κεντρώο» προσωπείο του Πρωθυπουργού.

Γιώργος Λακόπουλος

Ο Γιώργος Λακόπουλος είναι δημοσιογράφος

ieidiseis.gr