Έστησαν πηγάδι μπροστά στα γραφεία του Ηλία Κασιδιάρη

Αναδημοσιεύουμε από το Indymedia:

«Μερικές φορές με πιάνει απελπισία και σκέφτομαι ότι τίποτε απλό και τίμιο δεν μπορεί να γίνει στον κόσμο αυτό από τους ανθρώπους. Πρώτα θα πρέπει να τους  περάσουμε από μια ισχυρή πρέσα που θα συνθλίψει όλες τις παλιές τους ιδέες, έτσι που να αργήσουν να σταθούν ξανά τα πόδια τους, αλλά ακόμα και τότε, σίγουρα θα βρεθεί ένας ανάμεσά τους με ένα σκουλήκι στο μυαλό του, που ξεπήδησε από κάποιο αυγό που ένας θεός ξέρει πως βρέθηκε εκεί –γιατί αυτά τα πράγματα δεν σκοτώνονται με τίποτα, ούτε και με τη φωτιά ακόμα- και όλοι μας οι κόποι θα έχουν πάει χαμένοι» – Henry D. Thoreau (Walden, Η ζωή στο δάσος).

Η σοβαρή χρυσή αυγή είναι γεγονός. Το κόμμα που ευαγγελίζονταν τόσοι και τόσοι καθεστωτικοί δημοσιογράφοι είναι εδώ, με σάρκα και οστά. Ο καλοταϊσμένος αρουραίος του ναζιστικού πληρώματος, Ηλίας Κασιδιάρης, αποφάσισε να εγκαταλείψει το βυθιζόμενο πλοιάριο της χρυσής αυγής, μη δεχόμενος την δεδηλωμένη και αμετάκλητη απόφαση του φύρερ Μιχαλολιάκου περί μη εγκατάλειψης της αιώνιας θέση του αρχηγού.

Η απόφαση του πουλέν της ναζιστικής ακροδεξιάς για τη δημιουργία καινούριου πολιτικού φασιστικού φορέα έρχεται σε μία παράξενη συγκυρία, που αναγκαστικά φέρνει στο προσκήνιο η επερχόμενη απόφαση της πολυετούς δίκης των δολοφόνων της χρυσής αυγής. Περίοπτη θέση στο κατηγορητήριο της οποίας κατέχει και ο μέχρι πρότινος ιπποκόμος του Μιχαλολιάκου, Κασιδιάρης. Αναγκαστικά γινόμαστε κοινωνοί ενός εμφύλιου πολέμου μεταξύ αρχηγών και αρχηγίσκων στο ναζιστικό στρατόπεδο, ο μεν Μιχαλολιάκος κατηγορεί για εσχάτη προδοσία τον αχθοφόρο του, ο δε Κασιδιάρης επιδιώκει να απεμπλακεί από τα βαρίδια της χρυσής αυγής.

Παραφράζοντας τα λεγόμενα του φυσιοδίφη Thoreau -από το χωρίο που χρησιμοποιήσαμε ως πρόλογο- εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με ένα άνθρωπο που έχει ένα σκουλήκι στο μυαλό του, μα με ένα σκουλήκι που υποδύεται τον άνθρωπο. Και αυτό το σερνόμενο ζωύφιο με τη σβάστικα χτυπημένη στο ένα του πλοκάμι, επιχειρεί να απογαλακτιστεί από το παρελθόν του και να πείσει τους ψηφοφόρους της ακροδεξιάς και τους λοιπούς μπατριώτες ότι δεν έχει καμία σχέση με το φασισμό. Προς επίρρωση τούτου στήθηκε σαν κουστουμαρισμένος μαφιόζος μπροστά από μία μεγάλη βιβλιοθήκη, αποτελούμενης από τακτοποιημένα βιβλία ομοιόμορφου όγκου και χρώματος, ανάμεσα στη γαλανόλευκη και σε ένα θρησκευτικό σύμβολο της ορθοδοξίας, ως ειδήμων των πολιτικών επιστημών και με ήρεμο ύφος διαβάζοντας τον υποβολέα, ξέρασε επί επτά λεπτά το δηλητήριό του. Η νεοφιλελεύθερη γκλαμουριά επικάθησε στη ναζιστική γλίτσα. Κατόπιν, χρειάστηκε δύο εβδομάδες σκληρών διαβουλεύσεων για να καταλήξει στο πολυπόθητο νέο όνομα για το κόμμα του. Αναγκάστηκε να ξοδέψει όλη τη φαιά ουσία του για να επιλέξει το ευφάνταστο και ευρηματικό «έλληνες για τη πατρίδα»…

Στο διάγγελμά του ακούσαμε για τη μειοψηφία των ελλήνων που κινδυνεύει από την ισλαμοποίηση και τον αφελληνισμό, για τον εθνικό πλούτο, τα εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα, τη σωτηρία της πατρίδας, την επιβίωση του ελληνισμού, για περισσότερη αστυνόμευση και καταστολή και γενικά, όπως κάθε φασίστας που τιμά τον ιστορικό του ρόλο πουλώντας φύκια για μεταξωτές κορδέλες, υποσχέθηκε ότι αν εκλεγεί στη βουλή μετά τις επόμενες εκλογές θα διασώσει τις πατροπαράδοτες αξίες του ελληνισμού. Κατανοούμε ότι ο Κασιδιάρης ζηλεύει την άνοδο των ακροδεξιών κομμάτων ανά την Ευρώπη και ευελπιστεί να αναδειχθεί σε ένα καινούριο ηγέτη τύπου Όρμπαν, όμως οφείλει το επιτελείο του να τον ενημερώσει ότι για κακή του τύχη έρχεται δεύτερος και καταϊδρωμένος. Το πρόγραμμά του ήδη έχει ενταχθεί στην κυβερνητική ατζέντα και όλα όσα υποστηρίζει υλοποιούνται σε τρέχοντα χρόνο από την πολιτική της Νέας Δημοκρατίας.

Αντιλαμβανόμαστε ότι η πολιτική κίνηση Κασιδιάρη θα βρει πολλούς πρόθυμους που θα συμβάλλουν στην προπαγάνδα και οικονομική του ενίσχυση. Δημοσιογράφοι, μπάτσοι, βιομήχανοι, εφοπλιστές και γυρολόγοι πολιτικοί, όλος ο συρφετός δηλαδή που χρόνια ξέπλενε και χρηματοδοτούσε την εγκληματική συμμορία της χρυσής αυγής, δεν έχει παρά να χαρεί για την υποτιθέμενη ανασυγκρότηση των ναζιστών και την ενδεχόμενη εκ νέου είσοδό τους στη βουλή. Άλλωστε οι κεφαλαιοκράτες καπιταλιστές ανέκαθεν υπήρξαν οι ιδανικοί αρωγοί του φασισμού. Καπιταλισμός χωρίς φασισμό ιστορικά δεν υπήρξε, όπως αντιστοίχως και φασισμός χωρίς το καπιταλιστικό πεδίο δεν γίνεται να ευδοκιμήσει. Το ένα χέρι νίβει τ’άλλο και αν διαχρονικά υπήρξαν μικροκαυγαδάκια μεταξύ φίλων για τη νομή της εξουσίας, οι δυο συνέταιροι ανέκαθεν τα εύρισκαν μεταξύ τους στο χρόνο που ο ένας παραχωρούσε τη σκυτάλη της εξουσίας στον άλλο. Πρόσφατο τρανό παράδειγμα τα γεγονότα στην πλατεία Βικτωρίας, όπου οι έμμισθοι πάνοπλοι γενίτσαροι της δημοκρατίας του Χρυσοχοΐδη περιέθαλψαν με στοργή τους περίπου 20 φασίστες – ανάμεσά τους φυσικά και τον Κασιδιάρη- την ίδια ώρα που επιτίθονταν με μανία στους 400 αντιφασίστες. Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι μέσα στον καπιταλισμό δεν γίνεται να ηττηθεί ολοκληρωτικά ο φασισμός, γι’αυτό ο πρώτος και κύριος στόχος μας είναι η ολομέτωπη επίθεση στο καπιταλιστικό σύστημα. Όμως, αυτό που οφείλουμε είναι να ξεδοντιάσουμε την αιχμή του δόρατος των φασιστών, τη δράση τους στο δρόμο και τούτο είναι κάτι εφικτό και ήδη υλοποιήσιμο.

Υπό αυτή τη λογική, θεωρούμε ότι το διάγγελμά του έχει αξία μονάχα στην εξής αναφορά: Ο Κασιδιάρης κάλεσε την ελληνική νεολαία σε ένα δυναμικό και μαχητικό αγώνα. Γνωρίζουμε όλοι μας, όπως και ο ίδιος ο Κασιδιάρης, ότι κανένα φασιστικό κόμμα δεν μπόρεσε να εδραιωθεί αν δεν ανέπτυσσε δυναμική στο δρόμο. Μακροπρόθεσμα εκεί αποσκοπεί. Ονειρεύεται καινούρια τάγματα εφόδου, στρατιωτικές παρελάσεις και πογκρόμ, δάδες και λάβαρα, ταμπούρλα και πολεμικά εμβατήρια,` οραματίζεται την αναβίωση όσων με κόπο έχτισε στις τραμπούκικες χρυσαυγίτικες διμοιρίες. Και εκεί είναι που θα δεχτεί οδυνηρή ήττα. Το αντιφασιστικό κίνημα με μαχητική εμπειρία πολλών ετών αδημονεί να καλωσορίσει στο πεζοδρόμιο τους έλληνες του Κασιδιάρη. Και να τους μετατρέψει σε «έλληνες για την πηγάδα».

Μια τέτοια πηγάδα τοποθετήσαμε σήμερα, Παρασκευή 17 Ιουλίου, έξω από τα γραφεία του νεόδμητου κόμματος στην οδό Κλεισθένους 17, κοντά στο πλέον διεφθαρμένο αστυνομικό τμήμα της Αθήνας, εκείνο της Ομόνοιας (Τίποτα δεν είναι τυχαίο άλλωστε, γι’αυτό επιλέχθηκε η συγκεκριμένη τοποθεσία, για να στεγαστούν τα γραφεία πλάϊ στα φιλαράκια του, τους μπάτσους).

Για να του θυμίσουμε που ανήκουν σκουλήκια σαν τον ίδιο. Σε μια πηγάδα. Στον πάτο της ιστορίας. Από τον Μελιγαλά μέχρι την Ομόνοια και από εκεί παντού, μια πηγάδα για κάθε ναζιστή θα’ναι για πάντα ανοιχτή και πρόθυμη να καταπιεί τα λήμματα της ανθρώπινης παράνοιας.

Κλείνουμε με ένα απόφθεγμα του αντιφασιστικού κινήματος που φρονούμε ότι φανερώνει σε όλο της το εύρος την αλήθεια για τον φασισμό:«Αυτοί που ευθύνονται για το ότι ο πόλεμος με το φασισμό είναι τόσο μακροχρόνιος, είναι αυτοί που κατά καιρούς του προσφέρουν ειρήνη.»

Και εις ό,τι μας αφορά, δεν είμαστε διατεθειμένοι να του προσφέρουμε ούτε μια ανάσα ανακωχής.

Χώμα και φτυάρι σε κάθε Κασιδιάρη και ένα μεγάλο λάκκο για το Μιχαλολιάκο.

πηγή:bloko.gr