Συμμορίες δολοφόνων οι ισλαμιστές μισθοφόροι της Τουρκίας! Έρευνα – κόλαφος στις ΗΠΑ

Διαφθορά, σήψη και θηριωδία. Με αυτά τα λόγια περιγράφει την δράση της Τουρκίας κατά την προσέλκυση και χρήση ισλαμιστών τρομοκρατών ως μισθοφόρων, κατά οργανωμένων κρατών, αλλά και την πρόκληση χάους. Όπως έγινε στην Λιβύη και την Αρμενία.

Τον Απρίλιο του 2019, ο στρατηγός Khalifa Haftar, ηγεμόνας της ανατολικής Λιβύης και επικεφαλής του Λιβυκού Εθνικού Στρατού (LNA), εξαπέλυσε αιφνιδιαστική επίθεση κατά της Κυβέρνησης Εθνικής Συμφωνίας (GNA) στην Τρίπολη. Οι δυνάμεις του Χάφταρ θεωρήθηκαν  μια σημαντική απειλή και, ως απάντηση, η GNA ζήτησε τουρκική στρατιωτική υποστήριξη. Όμως, αντί να στείλουν τουρκικά στρατεύματα στη Λιβύη, οι Τούρκοι αξιωματούχοι των μυστικών υπηρεσιών άρχισαν να στρατολογούν τρομοκράτες από τις τάξεις των μαχητών της συριακής αντιπολίτευσης.

Ο Αχμέτ πολέμησε προηγουμένως στη Συρία με την αντάρτικη πολιτοφυλακή αλ Χαμζάτ και στις αρχές του 2020 ήταν σε πτήση προς την πολιορκημένη πρωτεύουσα της Λιβύης. Η αλ-Χαμζάτ του Αχμέτ ήταν μία από τις οκτώ ένοπλες ομάδες που υποστηρίζονται από την Τουρκία που συμφώνησαν να στείλουν μισθοφόρους στη Λιβύη. Στη Συρία, υπενθύμισε, οι μαχητές σπάνια αναγκάζονταν σε μάχη. Στο πλαίσιο της Συρίας, εάν οι συνθήκες σε μια αψιμαχία γίνονταν δυσμενείς, πολλοί απλώς θα υποχωρούσαν και θα πολεμούσαν αργότερα. Κατά την άφιξή του στη Λιβύη, ωστόσο, ο Αχμέτ ανακάλυψε ότι αυτό δεν ίσχυε πλέον. Βλέποντας την πρώτη γραμμή στη νότια Τρίπολη, ζήτησε να πάει σπίτι του. Αλλά ο διοικητής του απάντησε: «Το να έρθετε στη Λιβύη ήταν επιλογή σας, το να επιστρέψετε δεν είναι».

Μαζί με τους συναδέλφους του, ο Σύριος μισθοφόρος μετακόμισε απρόθυμα σε μια άδεια βίλα κοντά στην πρώτη γραμμή. Η πρώτη εκταμίευση του μισθού του θα γινόταν σε τρεις μήνες, με την επιστροφή του στη Συρία. Η απόγνωση ξεκίνησε. Δεν άργησε, ωστόσο, ο Αχμέτ να καταλάβει πώς λειτουργούσαν τα πράγματα. «Ένας καταστηματάρχης μας μύησε στη μαύρη αγορά», είπε, «όπου μπορούσαμε να πουλήσουμε τις σφαίρες και τα όπλα μας για να πληρώσουμε τα παντοπωλεία». Δύο μήνες αργότερα, ο Αχμέντ πήγε σπίτι με σπασμένη λεκάνη και έλαβε το ένα τέταρτο των 10.000 δολαρίων που οφείλονταν. «Όταν παραπονέθηκα, μου είπαν ότι αυτό έχουμε για εσάς. Εάν δεν σας αρέσει, κάντε μια καταγγελία».

Η εμπειρία του Ahmed δεν ήταν μοναδική. Αντίθετα, η σκληρή αναζήτηση κέρδους έχει καθορίσει το μισθοφόρο πρόγραμμα της Τουρκίας. Η διαφθορά είναι ενδημική στη διαδικασία και τα υψηλά επίπεδα δωροδοκίας -που αγγίζουν τη στρατολόγηση, τη βάση και την επιστροφή- ενδυναμώνουν τους ένοπλους ισλαμιστές και τις τρομοκρατικές οργανώσεις στα βορειοδυτικά της Συρίας, αποδεικτικά στοιχεία για το πώς οι ξένες επεμβάσεις μπορούν να στηρίξουν τις πολεμικές οικονομίες.

Ο Σεΐφ Αμπού Μπακρ είναι ο ηγέτης της αλ Χαμζάτ, η οποία σχηματίστηκε το 2013 ως τμήμα του Ελεύθερου Συριακού Στρατού. Ο Αμπού Μπακρ είναι γνωστός για την επιμονή και την σκληρότητά του και η αλ-Χαμζάτ του έχει λάβει εκπαίδευση και εξοπλισμό απευθείας από τις Ηνωμένες Πολιτείες και το Ηνωμένο Βασίλειο. Αυτή η υποστήριξη δόθηκε πρώτα για την αντιμετώπιση του καθεστώτος του Μπασάρ αλ Άσαντ και μετά για την καταπολέμηση του Ισλαμικού Κράτους του Ιράκ και της Συρίας (ISIS). Το 2016, η Τουρκία χρησιμοποίησε την αλ Χαμζάτ στις στρατιωτικές της επιχειρήσεις κατά των Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων υπό την ηγεσία των Κούρδων. Χρόνια στενής συνεργασίας με την Άγκυρα απέδωσε όταν η τουρκική υπηρεσία πληροφοριών (MIT) επέλεξε την πολιτοφυλακή του Αμπού Μπακρ για να στρατολογήσει μισθοφόρους για τη Λιβύη. Τώρα, με τη Συρία να μετατρέπεται γρήγορα σε παγιωμένη σύγκρουση, το πρόγραμμα μισθοφόρων της Τουρκίας βοήθησε τον Αμπού Μπακρ και άλλους διοικητές να διατηρήσουν τις ροές εσόδων και τη δύναμη που έχουν συνηθίσει από τον αιματηρό εμφύλιο πόλεμο.

Τον Νοέμβριο του 2019, η GNA και η Τουρκία υπέγραψαν ένα γενναιόδωρο μνημόνιο κατανόησης για τα θαλάσσια σύνορα, το οποίο προκάλεσε άμεσες διαμαρτυρίες από την Κύπρο, την Ελλάδα και την Αίγυπτο. Μέσα σε λίγους μήνες, η Άγκυρα αύξησε την υποστήριξή της στο GNA. ο τουρκικός στρατός ουσιαστικά ανέλαβε τον έλεγχο των επιχειρήσεων, τη ναυτιλία σε συστήματα αεράμυνας, drones και χιλιάδες Σύρους μισθοφόρους.

Πίσω στη Συρία, οι Τούρκοι αξιωματικοί δεν έβαλαν περιορισμούς στον αριθμό των νεοσύλλεκτων για το μέτωπο της Λιβύης – μια εισροή Σύριων θα παρείχε περισσότερο χρόνο για την εκπαίδευση Λίβυων μαχητών και θα απελευθέρωνε το προσωπικό της GNA για επιθετικές επιχειρήσεις – και οι Σύροι διοικητές το επωφελήθηκαν γρήγορα. Όσο περισσότερους άντρες έστελναν οι διοικητές στη Λιβύη, τόσο περισσότερο κέρδος για τις τσέπες τους.

Ο Abo Saied, ένας στρατολόγος για μια από τις πολιτοφυλακές που υποστηρίζονται από την Τουρκία, είπε ότι δεν εξεπλάγη όταν άκουσε τα δεινά του Αχμέτ σχετικά με τον μισθό του. «Οι διοικητές μέχρι σήμερα κατάσχουν μισθούς». Αλλά όταν οι μάχες στη Λιβύη ήταν στο αποκορύφωμά τους, ο Saied είχε τα δικά του προβλήματα. «Έπρεπε να στείλουμε όσους περισσότερους μαχητές μπορούσαμε να στρατολογήσουμε. Οι Τούρκοι ζητούσαν 2.000 άνδρες. το τάγμα μας είναι μόνο 500 άτομα. Έτσι, αρχίσαμε να στέλνουμε παιδιά με μηδενική στρατιωτική εμπειρία».

Τα υπολογιστικά φύλλα στρατολόγησης που παρείχε ο Saied έδειξαν ότι τουλάχιστον τρεις μαχητές που στάλθηκαν στη Λιβύη ήταν κάτω των δεκαοκτώ ετών. Η αποστολή οποιουδήποτε διαθέσιμου έγινε ο κανόνας. Πολιτοφυλακές σάρωσαν φυλακές και έδωσαν στους κρατούμενους Κούρδους την επιλογή να πολεμήσουν ή να μείνουν κλεισμένοι. «Πολλοί Κούρδοι», σημείωσε ο Saied, «δέχτηκαν απρόθυμα την προσφορά».

Τον Μάρτιο του 2020, οι δυνάμεις του GNA, με την τουρκική υποστήριξη, άρχισαν να απωθούν το LNA του Χάφταρ από τα νότια προάστια της Τρίπολης. Οκτώ μήνες αργότερα, τα Ηνωμένα Έθνη μεσολάβησαν για κατάπαυση του πυρός. Μέχρι τότε, ένα άλλο μέτωπο άρχισε να θερμαίνεται για έναν βασικό Τούρκο σύμμαχο. Στις 27 Σεπτεμβρίου 2020, το Αζερμπαϊτζάν εξαπέλυσε αεροπορικές και χερσαίες επιθέσεις σε όλο το Ναγκόρνο-Καραμπάχ, αναζωπυρώνοντας τη σύγκρουση μεταξύ των δυνάμεων του Αζερμπαϊτζάν, της Αρμενίας και των τοπικών δυνάμεων του Καραμπάχ.

Ο Σάιεντ στρατολογούσε ξανά για τον πόλεμο στον Καύκασο, αλλά έπρεπε να αλλάξει τακτική. Όπως και στη Λιβύη, οι τουρκικές μυστικές υπηρεσίες ανέθεσαν τη στρατολόγηση σε Σύρους διοικητές. Αλλά εκείνες οι μέρες χωρίς περιορισμούς και ελάχιστη επίβλεψη είχαν τελειώσει. Τώρα, σύμφωνα με τον Saied, οι Τούρκοι «έδωσαν μεγαλύτερη προσοχή και επέμειναν να στείλουμε έμπειρους μαχητές». Η διαδικασία ελέγχου βελτιώθηκε. Όπως το κατάλαβαν οι στρατολόγοι, οι Τούρκοι θεωρούσαν τους Αζέρους ως «αδέρφια» και η υποστήριξή τους προς το Αζερμπαϊτζάν ήταν ιδεολογική, σε αντίθεση με την υποστήριξή τους στο GNA στη Λιβύη, η οποία ήταν «συμβατική και βασιζόταν σε γεωπολιτικά συμφέροντα».

Οι στρατολόγοι με τους οποίους μιλήσαμε υποστηρίζουν ότι η κύρια επαφή τους ήταν με τις τουρκικές μυστικές υπηρεσίες, ενώ τα logistics ανατέθηκαν σε «άγνωστες εταιρείες». Είναι πιθανό αυτές οι εταιρείες να συνδέονται με τη SADAT, την τουρκική ιδιωτική στρατιωτική εταιρεία (PMC) που ιδρύθηκε από τον Adnan Tanrıverdi, πρώην ταξίαρχο και στενό έμπιστο του Τούρκου προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Σε μια έκθεση του 2020, το Υπουργείο Άμυνας των ΗΠΑ δήλωσε ότι η SADAT «διατηρεί την επίβλεψη και την πληρωμή των εκτιμώμενων 5.000 Σύριων μαχητών υπέρ του GNA στη Λιβύη». Ωστόσο, σε σύγκριση με τον τουρκικό στρατό και τις υπηρεσίες πληροφοριών, η σημασία του SADAT στη στρατολόγηση μισθοφόρων είναι δύσκολο να εξακριβωθεί. Ωστόσο, η εταιρεία πιθανότατα συντονίζεται, τουλάχιστον σε κάποιο βαθμό, με τις τουρκικές υπηρεσίες πληροφοριών.

Η διαφθορά ήταν ενδημική και στο πρόγραμμα μισθοφόρων της Τουρκίας και στο Αζερμπαϊτζάν. Ο Χασάν, ένας εικοσιπεντάχρονος από το Χαλέπι, πολέμησε στο Ναγκόρνο Καραμπάχ για πενήντα πέντε ημέρες. «Μου είπαν ότι ο μισθός μου θα ήταν 2.500 δολάρια το μήνα και ότι θα ήμουν συνοριοφύλακας», μας είπε. Παραδόξως, παρά τις απαιτήσεις των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών για εμπειρία, οι Σύροι που στάλθηκαν στο Αζερμπαϊτζάν ήταν απλώς τροφή για κανόνια. Ο Χασάν, στον οποίο δόθηκε μόνο ένα AK-47, κατάλαβε αμέσως ότι ήταν ανεπαρκώς εξοπλισμένος. «Η στόχευση υψηλής ακρίβειας ήταν κάτι πολύ τρομακτικό για μένα. Δεν ένιωσα ποτέ με τον ίδιο φόβο στη Συρία». Αφού πυροβολήθηκε από έναν ελεύθερο σκοπευτή, ο Χασάν επέστρεψε στο σπίτι, όπου έλαβε μόλις 1.500 δολάρια. Και πάλι, μόνο ένα κλάσμα από αυτά που του χρωστούσαν.

newsbreak.gr