Handelsblatt: Η στρατηγική του Παρισιού οξύνει τα πνεύματα μεταξύ Ελλάδας – Τουρκίας

«Μόνο μια κοινή στρατηγική μπορεί να βοηθήσει ενάντια στα «εγώ» Αθηνών και Άγκυρας», σχολιάζει ο αρθρογράφος της γερμανικής εφημερίδας «Handelsblatt», Oζάν Ντεμικράν, αναφερόμενος στην κλιμάκωση της έντασης μεταξύ Ελλάδας-Τουρκίας στην ανατολική Μεσόγειο.

«Η διαμάχη μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας στη Μεσόγειο κλιμακώνεται. Αυτό οφείλεται επίσης σε διαφορετικές στρατηγικές του γαλλογερμανικού άξονα: η γεωπολιτική χωρίς ακριβείς κανόνες είναι σαν ένα παιχνίδι ποδοσφαίρου χωρίς διαιτητή. Αυτό ακριβώς φαίνεται να συμβαίνει στην ανατολική Μεσόγειο, όπου Τουρκία και Ελλάδα μάχονται για τα θαλάσσια σύνορα και τα πιθανά κοιτάσματα φυσικού αερίου. Και οι δύο χώρες έχουν αναπτύξει το ναυτικό και την αεροπορική τους δύναμη με τους πολιτικούς αναλυτές να εκφράζουν φόβους για ενδεχόμενο πολέμου μεταξύ των δύο εταίρων του ΝΑΤΟ».

«Ο Γερμανός υπουργός Εξωτερικών, Χάικο Μάας εμμένει σε μια κοινή ευρωπαϊκή εξωτερική πολιτική, για παράδειγμα έναντι της Λευκορωσίας, αλλά και της Τουρκίας. Και σωστά πράττει…
Όμως, ενώ η Γερμανία θέλει να φέρει τις κυβερνήσεις στην Αθήνα και την Άγκυρα στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, η Γαλλία στέκεται προφανώς πίσω από την Ελλάδα. Αυτή η στρατηγική: «καλός αστυνομικός, κακός αστυνομικός» είναι λάθος.

Είναι σε ισχύ η Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας. Ωστόσο, σε περίπτωση διαφωνιών, το άρθρο 59 ορίζει ότι τα εμπλεκόμενα κράτη πρέπει να καταλήξουν σε συμφωνία «λαμβάνοντας υπόψη όλες τις περιστάσεις».

«Είναι θαύμα που πολλές χώρες προσχώρησαν στη συμφωνία μόνο αφού είχαν επιλύσει διμερώς τις συνοριακές διαφορές με γειτονικές χώρες. Η Ελλάδα το 1995, ο Καναδάς το 2003, το Μαρόκο το 2007, η Ταϊλάνδη μόνο το 2011. Η Τουρκία δεν προσχώρησε μέχρι σήμερα και ούτε οι ΗΠΑ».
«Επομένως, το πρόβλημα δεν είναι μόνο μεταξύ δύο πρώην εχθρών».

Αφορά επίσης το γεγονός ότι και οι δύο κυβερνήσεις θέλουν να αξιοποιήσουν στο έπακρο τον εαυτό τους σε ένα θέμα για το οποίο το διεθνές δίκαιο δεν παρέχει ακριβείς κανόνες συμπεριφοράς. Με άλλα λόγια, υπάρχει αναρχία», επισημαίνει ο Ντεμικράν.

Περισσότερος στρατός σημαίνει υψηλότερος κίνδυνος πολέμου

«Το γεγονός ότι η κυβέρνηση του Βερολίνου συμφώνησε να ενεργήσει ως διαμεσολαβητής είναι αξιέπαινο. Η αποστολή γαλλικών στρατευμάτων στη Μεσόγειο και τα ελληνικά νησιά, από την άλλη πλευρά, είναι μοιραία και αυξάνει μόνο τον κίνδυνο πολέμου», επισημαίνει ο αρθρογράφος.

Επομένως, η επίλυση της διαφοράς αποτελεί επίσης δοκιμασία για την ΕΕ. Το Βερολίνο και το Παρίσι μπορούν να επιτύχουν μόνο κάτι μαζί. Η στρατηγική «καλός αστυνομικός, κακός αστυνομικός» έχει μέχρι στιγμής προκαλέσει περαιτέρω κλιμάκωση.

«Δεν χρειάζονται περισσότεροι στρατιώτες στην περιοχή, αλλά περισσότερες συνομιλίες σ΄ένα στρογγυλό τραπέζι. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος διαπραγμάτευσης όλων των καταστάσεων όπως απαιτείται από τη συμφωνία. Μια επίδειξη όπλων θα κάνει τα πράγματα χειρότερα», προσθέτει.