Ως πρωθυπουργός ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι χωμένος σε ένα σωρό υποθέσεις – στο εσωτερικό και διεθνώς – και όταν χάσει την ευχέρεια να τις συγκαλύπτει θα κλάψουν μάνες και παιδιά.
Επίσης τα «Άπαντα» με τα ψέματα, τις ανακολουθίες, τις παραπλανήσεις, τις μπαρούφες, τις ανακρίβειες, τις γκάφες, χρειάζονται τόμους για να καταγραφούν.
Μιλάμε για Πινόκιο και Μινχάουζεν μαζί.
Είναι άθλος ότι βρέθηκε άνθρωπος που τον έκανε να έχει όλο το δίκιο με το μέρος του όταν είπε: «Ο Κασσελάκης ζητάει εκλογές και ταυτόχρονα έχει στόχο το 17%».
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έδωσε βαρύτητα στο αίτημά του για εκλογές – με, ή χωρίς «διεθνείς παρατηρητές» – με το άρθρο του στην «Καθημερινή».
Το βασικό επιχείρημα είναι ότι μετά τις εκλογές του περασμένου θέρους «έχουν μεσολαβήσει καθοριστικά γεγονότα, που διαφοροποιούν τα δεδομένα βάσει των οποίων οι ψηφοφόροι εμπιστεύτηκαν στον Κυριάκο Μητσοτάκη τη διακυβέρνηση της χώρας».
Η λογική του πάσχει. Πάντα έτσι συμβαίνει, μετά από ένα γεγονός: ακολουθούν άλλα. Σαν αυτά που περιλαμβάνονται στους «δέκα λόγους» που αναφέρει για να τεκμηριώσει την ανάγκη να στηθούν εδώ και τώρα κάλπες.
Πουθενά στον κόσμο δεν έγιναν εκλογές με κριτήρια όσα θα… ακολουθήσουν και μόνο χαρτορίχτρες, μέντιουμ μπορούν να γνωρίζουν. Γι’ αυτό και όποιος ψηφίζει δεν περνάει πρώτα από τον Λεφάκη, για να διαλέξει κόμμα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ επί Τσίπρα χλεύαζε τον Μητσοτάκη που μόλις πήρε την ηγεσία της ΝΔ άρχισε να ζητάει εκλογές. Και ο Κασσελάκης τον κατηγορεί γι’ αυτό – αλλά έκανε το ίδιο.
Μετά τις εκλογές, οι κυβερνήσεις κρίνονται για τη συνέπειά τους στις προεκλογικές εξαγγελίες τους και για τη διαχείριση όσων προκύπτουν. Αλλά αυτό συμβαίνει σε προκαθορισμένο χρόνο: στο τέλος της τετραετίας.
Υπάρχουν περιπτώσεις που μπορεί να συμβεί και νωρίτερα: όταν η κυβέρνηση χάσει την εμπιστοσύνη της Βουλής. Ή όταν η ίδια το ζητήσει, κατά τη συνταγματική πρόβλεψη, για αντιμετώπιση σοβαρού εθνικού θέματος, για το οποίο απαιτείται νωπή λαϊκή εντολή.
Η πολιτική πρακτική δίνει και στην αντιπολίτευση έναν λόγο να ζητήσει πρόωρες εκλογές: όταν διαπιστώνεται δυσαρμονία συσχετισμών ανάμεσα στο εκλογικό σώμα και τη Βουλή. Καμιά κυβέρνηση πάντως δεν πρόκειται να το αναγνωρίσει, οπότε είναι ένα αίτημα χωρίς ουσία.
Δέκα μήνες μετά τις τελευταίες εκλογές, κανείς από τους λόγους που θα οδηγούσαν αμέσως σε κάλπες δεν διακρίνεται. Η εμφανής κοινωνική δυσφορία κατά της κυβερνητικής πρακτικής δεν συνιστά τέτοιου είδους δυσαρμονία.
Αν συνιστά, ισχύει και για… την αντιπολίτευση! Οι πολίτες επικρίνουν την κυβέρνηση, αλλά δεν αξιώνουν να πάρει μια άλλη τη θέση της.
Συνεπώς, αυτό που ζητάει ο Στέφανος Κασσελάκης δεν έχει λογική νομιμοποίηση. Αν το κάνει γιατί «είναι έτοιμος να γίνει πρωθυπουργός», κάποιος να του μιλήσει.
Αν το κάνει για να αντικαταστήσει την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ που διαμορφώθηκε από τον Τσίπρα και για να είναι ο ίδιος στη Βουλή, κατανοητό.
Ελλοχεύει όμως ο κίνδυνος που ισχύει και για τις παραιτήσεις: ενίοτε γίνονται δεκτές.
ieidiseis.gr
ΤΑΤΙΑΝΑ ΜΠΟΛΑΡΗ/EUROKINISSI
Ακολουθήστε το HappenedNow.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Διαβάστε ολες τις ειδήσεις μας στο Facebook Group και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις