Ο Γκρίνμπεργκ δεν ρίχνει τις τιμές

Οι εκφάνσεις της ενσωμάτωσης

Η ενσωμάτωση της κοινωνικής δυσαρέσκειας στο αφήγημα Μητσοτάκη έχει συνήθως πέντε εκφάνσεις οι οποίες εκτυλίσσονται άλλοτε διαδοχικά και άλλοτε ταυτόχρονα:

• Το πρόβλημα είναι υπαρκτό, η κυβέρνηση το αναγνωρίζει.
• Για το πρόβλημα η ευθύνη δεν ανήκει στην κυβέρνηση αλλά σε εξωγενείς παράγοντες, όπως ο πόλεμος στην Ουκρανία ή η κλιματική κρίση.
• Παρότι δεν τα έχει καταφέρει ακόμα, η κυβέρνηση κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί να γίνει.
• Η κατάσταση είναι δύσκολη, αλλά έχει βελτιωθεί σε σχέση με το παρελθόν ή με άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
• Μπορεί η κυβέρνηση να μην τα έχει καταφέρει στο συγκεκριμένο πεδίο, αλλά δεν υπάρχει εναλλακτική λύση, από τη στιγμή που διεκδικητές της εξουσίας είναι αναξιόπιστοι και τα πράγματα θα ήταν χειρότερα με αυτούς.

Η τακτική της παραδοχής προβλημάτων και κυβερνητικών αστοχιών καθιστά σαφώς πιο αξιόπιστο τον κυβερνητικό λόγο αφού δημιουργεί (ή τέλος πάντων αποσκοπεί στο να δημιουργήσει) την αίσθηση ότι η εξουσία ακούει τα παράπονα του πολίτη και βρίσκεται σε διάλογο μαζί. Δεδομένου ότι δεν έχουμε δει άλλη κυβέρνηση στο παρελθόν να ακολουθεί αυτήν την τακτική, είναι λογικό να υποθέσει κανείς ότι συνέβαλε στη διαμόρφωσή της ο επικοινωνιολόγος Σταν Γκρίνμπεργκ, ο οποίος δουλεύει για τον πρωθυπουργό.

Ωστόσο, πρέπει να παρατηρήσει κανείς ότι η τακτική της ενσωμάτωσης της δυσαρέσκειας μπορεί να λειτουργήσει μόνο σε μια κοινωνία που έχει χαμηλές προσδοκίες από την πολιτική και κινείται στη σφαίρα της αποστασιοποίησης από τα κοινά, όπως ακριβώς είναι η ελληνική κοινωνία αυτή τη στιγμή. Άλλωστε η επιτυχία Μητσοτάκη στηρίζεται στη λογική του μικρότερου κακού και όχι στην πολιτική γοητεία ή τον ενθουσιασμό του οράματος.

Η συζήτηση για την ακρίβεια

Στη χτεσινή προ ημερησίας συζήτηση στη Βουλή για την ακρίβεια, ο Κυριάκος Μητσοτάκης ακολούθησε για μια ακόμα φορά την τακτική της ενσωμάτωσης της κοινωνικής δυσαρέσκειας στο αφήγημά του. Από την αρχή κιόλας της ομιλίας του υπογράμμισε: “Η η αλήθεια είναι ότι το πρόβλημα επιμένει, ειδικά στον πληθωρισμό των τροφίμων. Μιλάμε, λοιπόν, για ένα δύσκολο στοίχημα, το οποίο για να κερδηθεί χρειάζεται και χρόνο και συστηματική προσπάθεια. Αλλά πριν από όλα χρειάζεται ρεαλισμό και γνώση της πραγματικότητας. Και κανείς σήμερα δεν αρνείται ότι από τη μια οι υψηλές τιμές στο σούπερ μάρκετ και από την άλλη τα υψηλά ενοίκια γι’ αυτούς τους συμπολίτες μας οι οποίοι αναγκάζονται να νοικιάσουν σπίτι, ροκανίζουν το μέσο εισόδημα”.