Τζένη Βάνου: ”Σεβάστηκα και αγάπησα τον εαυτό μου πάντα ένα σκαλοπάτι πιο κάτω”

Γεννήθηκα στην Αθήνα.
Είμαι παιδί χωρισμένων γονιών. Από δύο ετών,
μου απαγορευόταν να βλέπω τη μητέρα μου.

Είχε βγει το διαζύγιο εις βάρος της
και όποτε προσπάθησε να με δει,
διαδραματίστηκαν σκηνές βαρβαρότητας.

Αυτή η εικόνα,
να την πετάνε έξω, ενώ ερχόταν σε μένα,
με στιγμάτισε πάρα πολύ.

”Ανάθεμα τη μάνα σου
που σε άφησε για τον γκόμενο”,

μου είπε ο θείος μου όταν ήμουν πέντε χρονών.
Τα λόγια του στάθηκαν εγκληματικά.

Όταν ήμουν οχτώ ετών
ο πατέρας μου ξαναπαντρεύτηκε

και μου επετράπη
να βλέπω τη μητέρα μου μια φορά το μήνα.

Η μητριά μου
με έβαζε να κάνω βαριές δουλειές
πριν φύγω για το σχολείο, κι εγώ ήμουν παιδάκι.

Δεν ήταν η ζωή που ήθελα.

Στα 12
δεν άντεξα και κατάπια 50 κινίνα.
Έκανα απόπειρα αυτοκτονίας.

Μετά από αυτό,
ήρθε στο σπίτι η γιαγιά μου
και βούτηξε από τα μαλλιά τη μητριά μου.

Όλα αυτά ήταν σοκ.

Ο πατέρας μου έγινε ελαστικότερος
και μου επετράπη να βλέπω τη μητέρα μου
πιο συχνά.

Όταν με άκουσε να τραγουδάω στο σπίτι της
ο δημοσιογράφος Γιώργος Κολοκοτρώνης,
με σύστησε στον Πλέσσα.

Ο Μίμης Πλέσσας μου είπε:
”Αναμφισβήτητα έχεις αξία”.

Μου πρότεινε να περάσω ακρόαση
για να με προσλάβουν στην Κρατική Ραδιοφωνία
ως τραγουδίστρια.

Κρυφά απ’ τον πατέρα μου έκανα τα χαρτιά μου,
γιατί ακόμα πήγαινα σχολείο.

Μπήκα στην ορχήστρα του Μίμη Πλέσσα.

Κύλησαν οχτώ μήνες χωρίς να πάρει είδηση,
μέχρι που ένα βράδυ
γυρνώντας από το φροντιστήριο,

βρήκα την πόρτα κλειδωμένη
και μια βαλίτσα με τα πράγματά μου απ’ έξω.

Οπότε επίσημα πήγα στη μητέρα μου.

Πήγα όμως και στο ”Τζάκι” της πλατείας Ριγίλλης
αντικαθιστώντας τη Νάνα Μούσχουρη,
όταν έφυγε για το μεγάλο βήμα στην Ευρώπη.

Στο ”Τζάκι” ήρθε ο Χιώτης με τη Λίντα
και μου πρότειναν να συνεργαστούμε.
Δέχτηκα.

Όλοι μιλούσαν για την ”ουράνια φωνή”.

Ο πατέρας μου
ήρθε να με δει με την ετεροθαλή αδερφή μου.

Εργαζόταν
στα πιεστήρια μιας εφημερίδας και άκουγε

απ’ τους κουτσομπόληδες δημοσιογράφους
– που δεν ήξεραν ότι είναι μπαμπάς μου –

πόσο βράχος ηθικής ήμουν.

Μου είπε:
”Όσο μεγάλη και να γίνεις σε δόξα και σε ηλικία,
να μάθεις να ζητάς συγγνώμη.

Αυτό ήρθα σήμερα εγώ να ζητήσω,
γιατί δεν ήξερα τι παιδί είχα κάνει.”

Τα πρώτα μου σουξέ ήταν τα:

”Αν σ’ αρνηθώ, αγάπη μου”,
”Η σκλάβα σου ήμουν, η σκλάβα σου είμαι…”

και το ”Θέλω κοντά σου να μείνω”,
που τραγούδησα μαζί με τον Γιάννη Βογιατζή.

Κάθε τραγούδι που είπα,
το ένιωθα σαν ένα τρίλεπτο μυθιστόρημα
με πρωταγωνίστρια εμένα.

”Σε βλέπω στο ποτήρι μου
και πίνοντας σε πίνω,

Αγόρι μου, αγόρι μου,
ανάσα μου και αίμα μου.

Χίλιες βραδιές θα μ’ αρνηθείς,
χίλιες θα με ζητήσεις,

Αν είναι η αγάπη αμαρτία
θα βγω να το φωνάξω με λατρεία,

Σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ,
η αγάπη αυτή με πεθαίνει.”

Η δουλειά αυτή δε μου άρεσε.

Όλη μου η έγνοια ήταν
να κάνω οικογένεια και παιδιά.

Δυστυχώς ήμουν από τις γυναίκες
που κακοποιήθηκαν στο γάμο τους.

Από τον φόβο μου
δεν έβλεπα τι γινόταν γύρω μου.

Όλη μου η ζωή είναι ένα δυνατό μελό.
Έχω κάνει πολλά λάθη.

Για λούσα δεν ξόδευα,
πάθη με αλκοόλ και χαρτιά δεν είχα,
όμως χρήματα δε μάζεψα.

Στην αγωνία μου να εξασφαλίσω δουλειά,
υπέγραφα με όποιον ερχόταν πρώτος.
Και πάντα με λίγα λεφτά.

Όταν έχεις ανάγκη, δε διαλέγεις.

Σεβάστηκα και αγάπησα τον εαυτό μου
πάντα ένα σκαλοπάτι πιο κάτω.

Δεν εκτίμησα τη χρυσόσκονη που μ’ έλουσε ο Θεός.

Μετανιώνω που δεν έκανα λεφτά,
γιατί στην ηλικία μου, η μόνη μου προοπτική πια,

είναι να κάνω αύριο καλύτερο μουσακά
και να ψωνίσω κάτι για το εγγόνι μου.

Και όταν δεν έχω,
τότε μουτζώνω τον εαυτό μου.

Τζένη Βάνου

Σαν σήμερα, το 2014, έφυγε από τη ζωή.

Πηγές:
lifo. gr – συνέντευξη στον Χρήστο Παρίδη
kathimerini. gr – συνέντευξη στην Γιώτα Συκκά
Φωτογραφία: Σπύρος Στάβερης