Γιώργος Γεραπετρίτης: Αναλώσιμα

Πρέπει να ξεχάσει την υπόσχεση Μητσοτάκη: αν είναι υπάκουος, εξωκοινοβουλευτικός, υπουργός Εξωτερικών – ήτοι: αν ακολουθεί τις οδηγίες της, επίσης εξωκοινοβουλευτικής, υφυπουργού Παπαδοπούλου – το προσεχές θέρος θα αμειφθεί με θέση Επιτρόπου.

Και να θέλει ο Πρωθυπουργός, δεν μπορεί πλέον. Όπως δεν μπόρεσε με τον Σαμαρά, μετά τη Συμφωνία των Πρεσπών.

Ποιος ευρωπαίος θα δεχόταν στο «Κολλέγιο των Επιτρόπων» κάποιον που θα τους έλεγε: «η Μακεδονία είναι μια και είναι ελληνική»;

Πολύ περισσότερο δεν θα δεχθούν κάποιον που νταραβερίζεται με τεχνικές εταιρίες, σκύβει το κεφάλι όταν περνάει ο Ερντογάν και αποκαθηλώνει ένα έργο τέχνης με απαίτηση της ακροδεξιάς.

Συνεπώς τον καθηγητή Γιώργο Γεραπετρίτη να ζήσουμε να τον θυμόμαστε, ως πολιτικό παράδειγμα προς αποφυγή.

Σταδιοδρόμησε ως πανεπιστημιακός με βιομηχανία γνωμοδοτήσεων – με… έκπτωση και ομολογία του – και όταν δεν έγινε αποδεκτός στο περιβάλλον του Γ. Παπανδρέου βρήκε δουλειά ως «αρχισοφός» του Κυριάκου Μητσοτάκη στο κόμμα και Νο2 στην πρώτη κυβέρνησή του.

Μεταξύ 2019-‘23 έδρασε ως συνδετικός κρίκος με το εργολαβικό κατεστημένο, ως «αντ’ αυτού» και ως υπουργός πασπαρτού.

Στη νέα τετραετία ο ρόλος δόθηκε στον Βορίδη.

Ο Μητσοτάκης τον άφησε εκτός Βουλής, με ανταμοιβή το αξίωμα για το οποίο ακολουθεί την πρακτική Σημίτη: στέλνει δευτεροκλασάτους.

Για τον εν ενεργεία – και κατ’ ουσίαν εικονικό – υπουργό Εξωτερικών, δεν ήταν και άσχημα.

Ούτως ή άλλως, δεν κατάφερε να πείσει για τις πολιτικές αρετές του και η συνέχιση της αυτοδύναμης πορείας του στο εγχώριο πολιτικό σύστημα δεν έχει προοπτική.

Η Κομισιόν ήταν το καλύτερο δώρο που θα μπορούσε να πάρει για τις υπηρεσίες που έχει προσφέρει ως τώρα.

Μπορούσε να σταθεί στο απαιτητικό Μπερλεμόντ κάποιος με το βαλκάνιο προφίλ του Γεραπετρίτη;

Όχι . Γι’ αυτό κάποιοι στο μέγαρο Μαξίμου ψιθύριζαν: «μήπως θα ήταν καλύτερα να στέλναμε τον Παπασταύρου;». Επίσης ατυχής ιδέα, αλλά για άλλους λόγους.

Ο Γεραπετριτης πάντως θεωρείται «καμένος» μετά το ανοσιούργημα της Ν. Υόρκης – για το χατίρι του Νατσιού.

Το έκραξαν από την οικογένεια Μητσοτάκη, μέχρι το υπουργικό Συμβούλιο και τον έβαλε στη θέση του ένας υπάλληλός του.

Με αξιοπρέπεια, ο γενικός Πρόξενος στη Ν. Υόρκης, Ντίνος Κωνσταντίνου – που είχε φιλοξενήσει το κολάζ για τη βία κατά των γυναικών-, τον έκανε χαλκομανία:

-«Η τέχνη είναι η ελευθερία του ανθρώπου που εκφράζει την άποψή του» είπε και συντάχθηκε με τη δημιουργό της «ροζ σημαίας»: «ακριβώς επειδή είναι πολύ δυνατό σύμβολο, ήθελε μέσα από αυτό να περάσει ένα ισχυρό μήνυμα».

Αν ο Γεραπετρίτης χάσει τη θέση του στον επόμενο ανασχηματισμό, πρώτη φορά πρόξενος θα απολύει υπουργό.

Έτσι κι αλλιώς, ο Μητσοτάκης τον είχε εξ αρχής στα αναλώσιμα.

Γιώργος Λακόπουλος

ieidiseis.gr

ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ/EUROKINISSI